Μια σιωπηρή πορεία Τιμής για τους Αθάνατους Ήρωές μας!

Άρθρο στην εφημερίδα "Χρυσή Αυγή"

1η Νοεμβρίου 2018 και χιλιάδες Χρυσαυγίτες και Χρυσαυγίτισσες πορεύονται βουβοί την ανηφόρα που οδηγεί προς το κοιμητήριο του Ηρακλείου, εκεί που κείται το σώμα του αδερφού μας Γεωργίου Φουντούλη.

Πέντε ολόκληρα χρόνια έχουν περάσει από τότε που το πολιτικό κατεστημένο εξαπέλυσε την πιο άγρια φάση της απηνής δίωξης κατά του Λαϊκού Εθνικιστικού Κινήματος. Είχαν προηγηθεί οι προφυλακίσεις του Αρχηγού μας και μέρους της Κοινοβουλευτικής μας Ομάδας επειδή κόβαμε ψηφαλάκια από τη Νέα Δημοκρατία. Ακολούθησαν οι αλαλαγμοί ικανοποίησης από το καθεστώς.

«Ξεκαθάρισμα λογαριασμών», έλεγαν οι εφημερίδες. «Θα μπορούσαν να έχουν σκοτωθεί κι άνθρωποι», έλεγε ο Πρετεντέρης. «Τώρα οι γονείς δεν θα αφήνουν τα παιδιά τους να πηγαίνουν στην Χρυσή Αυγή», χαζοχαίρονταν οι διάφοροι «πατριώτες», «ακομμάτιστοι» και μη, ελπίζοντας ότι θα καταφέρουν να αποσπάσουν ψηφοφόρους από την Χρυσή Αυγή.

Από την άλλη πλευρά οι αναμνήσεις. Η αγωνία ενός τηλεφωνήματος από απόκρυψη, προκειμένου να μεταφερθούν οδηγίες για την συνέχιση του πολιτικού μας αγώνος. Ατελείωτες επιτροπές επί επιτροπών για το κάθε τι: για την επόμενη δράση, για την προπαγανιστική μας γραμμή, για ένα φυλλάδιο, για τις τοπικές μας οργανώσεις και οτιδήποτε άλλο μπορεί να φανταστεί κανείς.

Πέντε χρόνια μετά, λίγα έχουν αλλάξει. Οι καθεστωτικοί εχθροί μας συνεχίζουν να λυσσομανούν βλέποντας τα ποσοστά μας να διογκώνονται. Το ίδιο και οι «εκ δεξιών» (στην πραγματικότητα εξ αριστερών) εχθροί μας, που βλέπουν τα αναχώματά τους και τις «ακομμάτιστες συνιστώσες» τους να πηγαίνουν... «άπατες». Δεν αυγαταίνουν τα ποσοστά τους, αλλά μονάχα οι δολοπλοκίες τους εναντίον του Λαϊκού Εθνικιστικού Κινήματος. Εμείς συνεχίζουμε ακάθεκτοι τον αγώνα μας.

Ανεβαίνοντας βουβοί προς τον τόπο της τελευταίας κατοικίας του Γιώργου, μοιραία έρχεται η εικόνα του, όταν υπό βροχή αναλάμβανε καθήκοντα παρατηρήσεως στον 4ο όροφο της Λεωφόρου Ηρακλείου 420. Δευτέρα και Παρασκευή, τότε, το ίδιο μοτίβο και ο Γιώργος με το χαμόγελο στα χείλη και τον πάντα ευγενικό λόγο του στο πόστο του.

Πέντε χρόνια μετά, οι δολοφόνοι του Γιώργου και του Μάνου παραμένουν «άγνωστοι» στις αρχές. Πέντε χρόνια μετά, εμείς συνεχίζουμε την πορεία μας προς το κοιμητήριο του Ν. Ηρακλείου, ανακαλώντας στις μνήμες μας εικόνες κι εμπειρίες του παρελθόντος.

Νόμιζαν οι αλαλάζοντες καθεστωτικοί ότι μετά από τις προφυλακίσεις του Αρχηγού μας και πλειάδας Συναγωνιστών μας μία στυγερή διπλή (και παρ’ ολίγο πολλαπλή) δολοφονία θα αρκούσε για να τελειώσει, για να μας πάει στο 2%, όπως έλεγε ο Σαμαράς στο περιβόητο βίντεο Μπαλτάκου, για να μας λιώσουν.

Πέντε χρόνια μετά, η Χρυσή Αυγή συνεχίζει να είναι Τρίτη πολιτική δύναμη του τόπου, παρά την συνέχιση της πολεμικής ενός ολόκληρου καθεστώτος. Παρά την φίμωση, την λασπολογία, τις συνεχείς διώξεις και τα πολλά άλλα μέτρα εναντίον μας εμείς συνεχίζουμε την πορεία μας προς τον Ελληνικό Λαό.

Το καθεστώς απέτυχε. Αντί να μας «λιώσει», μας έθεσε δύο ημερομηνίες ορόσημα, την 28η Σεπτεμβρίου και την 1η Νοεμβρίου του 2013, που καθιστούν αδιανόητη την όποια υποχώρηση από τα ιδανικά μας. Γιατί το Λαϊκό Εθνικιστικό Κίνημα, η Χρυσή Αυγή, δεν είναι ένα κόμμα σαν όλα τα άλλα. Διαθέτει Αρχηγό, διαθέτει Πειθαρχία και Ιεραρχία, αλλά διαθέτει και Ήρωες που η ενθύμησή τους μας δένει όλους σε ένα σώμα, μια ενθύμηση που δεν επιτρέπει την συνθηκολόγηση.

«Ας γνωρίζουν ότι μετά την 1η Νοεμβρίου του 2013 τίποτε πλέον δεν είναι ίδιο. Για Εμάς ο Αγώνας μέχρι την Τελική Νίκη είναι μονόδρομος», όπως είχε τονίσει ο Αρχηγός της Χρυσής Αυγής, Νικόλαος Μιχαλολιάκος.

Η πορεία αυτή προς το Κοιμητήριο του Νέου Ηρακλείου, στο δικό μου το μυαλό, ομοιάζει με την πορεία των Θερμοπυλομάχων. Όπως κάποτε ο Λεωνίδας κίνησε με λίγους και εκλεκτούς προς τον Θάνατο και την Αιώνια Δόξα, εμείς ξεκινάμε από τον τόπο του Θανάτου και της Αιώνιας Δόξας των Συναγωνιστών μας και πορευόμαστε προς τον τόπο της τελευταίας κατοικίας του Γιώργου Φουντούλη, προκειμένου να ανανεώσουμε τον όρκο μας ότι θα αγωνιζόμαστε μέσα από τις τάξεις της Χρυσής Αυγής μέχρι τελευταίας ρανίδας του Αίματός μας για τα ιδανικά της Φυλής μας.

ΚΩΣΤΑΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΑΚΗΣ

Υ.Γ.: Μήπως, όμως, όλα τα παραπάνω ακούγονται εγωιστικά και ο Γιώργος με τον Μάνο δεν είναι μονάχα Ήρωες της Χρυσής Αυγής και του Ελληνισμού, αλλά ταυτοχρόνως μπορούν να αποτελούν «εθνικοπατριωτικά πρότυπα» για τους πάσης φύσεως προσκυνημένους που εχθρεύονται την Χρυσή Αυγή; Προφανώς και όχι! Ο Γιώργος και ο Μάνος αγωνίστηκαν στις επάλξεις της Χρυσής Αυγής και όχι ενός θολερού «εθνικοπατριωτισμού της πεντάρας».