Χρήστος Παππάς: Υποκρισία η Συνταγματική Αναθεώρηση - BINTEO

Ο Κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της Χρυσής Αυγής, Χρήστος Παππάς τοποθετήθηκε στην Επιτροπή Συνταγματικής Αναθεώρησης σχετικά με τα άρθρα 28, 29, 44 και για την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας. Αρχικά, περί του άρθρου 28 που προβλέπει μετά από διεθνή συνθήκη ή συμφωνία την μεταβίβαση κυριαρχικών αρμοδιοτήτων του κράτους, ο κ. Παππάς τόνισε ότι η Χρυσή Αυγή είναι κάθετα αντίθετη σε οποιαδήποτε διάταξη περιορίζει την εθνική κυριαρχία της Ελλάδος.

Σχετικά με το άρθρο 29 που προβλέπει ο έλεγχος των εκλογικών δαπανών των κομμάτων και των υποψήφιων βουλευτών να διενεργείται από το Ελεγκτικό Συνέδριο αντί για το ειδικό όργανο που συγκροτείται και με τη συμμετοχή ανώτατων δικαστικών λειτουργών, η Χρυσή Αυγή προτείνει ενδελεχή έλεγχο από το Ελεγκτικό Συνέδριο όλης της οικονομικής διαχείρισης των κομμάτων, ακόμη και του πόθεν έσχες πρώην και νυν βουλευτών.

Εν συνεχεία, για το άρθρο 44 όπου προτείνεται ο θεσμός του δημοψηφίσματος με λαϊκή πρωτοβουλία για κρίσιμα εθνικά θέματα μετά από αίτηση πεντακοσίων χιλιάδων πολιτών, ο Λαϊκός Σύνδεσμος επιμένει στην συχνότερη και ευκολότερη πρόσβαση του ελληνικού Λαού σε δημοψήφισμα ώστε να αποτελέσει πραγματικό αντίβαρο σε κυβέρνηση και κοινοβουλευτική πλειοψηφία και όργανο ελέγχου της από το εκλογικό σώμα.

Τέλος, όσον αφορά τα άρθρα περί της εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας, ο Συναγωνιστής Χρήστος Παππάς επισήμανε αρχικά ότι ενώ το ισχύον σύνταγμα ορίζει ότι το πολίτευμα της Ελλάδος είναι Προεδρευόμενη Κοινοβουλευτική Δημοκρατία, στην πραγματικότητα λειτουργεί ως πρωθυπουργο-κεντρική δικτατορία και κατέληξε στο ότι η άμεση εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας πρέπει να διενεργείται από τους πολίτες δια της προσφυγής στο Εκλογικό Σώμα, αλλ’ αποκλειστικώς για την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας ευθέως απ’ αυτό.

Ακολουθεί ολόκληρη η τοποθέτηση του κ. Χρήστου Παππά:

Άρθρο 28

Από το ΣΥΡΙΖΑ προτείνεται η προσθήκη εδαφίου στην παρ. 2 του άρθρου 28, προκειμένου να οριστεί ότι διεθνής συνθήκη ή συμφωνία που προβλέπει μεταβίβαση κυριαρχικών αρμοδιοτήτων του κράτους κυρώνεται υποχρεωτικά με δημοψήφισμα. Για τον ΛΑΪΚΟ ΣΥΝΔΕΣΜΟ ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ οποιαδήποτε διάταξη που περιορίζει την εθνική μας κυριαρχία είναι διάταξη απαράδεκτη και αδιανόητη.

Κυριαρχία είναι η αφ’εαυτής αυτοδυνάμως επιβαλλόμενη ενιαία, αδιαίρετη και αναπαλλοτρίωτη κρατική εξουσία. Επομένως η κυριαρχία είναι άρρηκτος συνδεδεμένη με το κράτος με την έννοια ότι δεν νοείται κράτος χωρίς κυριαρχία. Αυτή όμως η απόλυτη έννοια της κυριαρχίας είναι αντίθετη προς κάθε μορφής περιορισμούς, διότι όσο περιορίζεται η κυριαρχία τόσο καταλύεται αντίστοιχα το κράτος.

Αν το Σύνταγμα έχει ως κύριο αντικείμενο την κρατική εξουσία, την οποία οριοθετεί και ρυθμίζει, και αν η κρατική εξουσία είναι στην ουσία της η κυριαρχία του κράτους, τότε η διάταξη του άρθρου 28 αναιρεί το ίδιο το σύνταγμα.

Γι αυτό δεν μπορεί να γίνεται λόγος για μεταβίβαση της κυριαρχίας σε άλλο πλην του κράτους φορέα, γιατί σύνταγμα το οποίο προβλέπει μεταβίβαση ή περιορισμούς της κυριαρχίας ρυθμίζει κατά βάση την αυτοκατάργηση του.

Πλην όμως το σύνταγμα μας περιέχει στο άρθρο 28 παρόμοιες ρυθμίσεις. Πρόκειται για σοβαρό συνταγματικό αλλά και πολιτειακό ολίσθημα, το οποίο όμως είναι δηλωτικό των συνταγματικών προθέσεων για υποταγή στην ιδέα της “ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης” , δηλαδή σε μια χίμαιρα και ονειδιστική ουτοπία, η οποία μάλιστα μετά από σαράντα χρόνια και ειδικά για την Ελλάδα καταντά σκέτη κοροϊδία στα πλαίσια της οικονομικής και εθνικής κρίσης που βιώνουμε.

Η διαδικασία υποχώρησης της εθνικής μας κυριαρχίας άρχισε από την επικύρωση της Συνθήκης Σέγκεν και επιβλήθηκε οριστικά με την προσθήκη της ερμηνευτικής δήλωσης στο άρθρο 28 του Συντάγματος, η οποία αναφέρει: «Το άρθρο 28 αποτελεί θεμέλιο για τη συμμετοχή της χώρας στις διαδικασίες της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης». Συνεπώς, με πρόσχημα την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση, άνοιξε ο δρόμος για να περνούν ότι θέλουν, παρά τους περιορισμούς του Συντάγματος της χώρας μας.

ΕΠΑΝΑΛΑΜΒΑΝΩ ΚΑΤΗΓΟΡΗΜΑΤΙΚΑ :Για τον ΛΑΪΚΟ ΣΥΝΔΕΣΜΟ ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ οποιαδήποτε διάταξη που περιορίζει την εθνική μας κυριαρχία είναι διάταξη απαράδεκτη και αδιανόητη, και για τον λόγο αυτό είμαστε συνολικά αντίθετοι στο άρθρο 28.

ΣΕ ΚΑΘΕ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ μία διάταξη που διευκολύνει την μεταβίβαση εθνικής κυριαρχίας σε τρίτους με αυξημένη ή ακόμα χειρότερα απλή πλειοψηφία της βουλής, και δεν προσφεύγει τουλάχιστον σε δημοψήφισμα εμφορείται από πνεύμα καταργητικό του ίδιου του συντάγματος, αλλά και της εθνικής κυριαρχίας, και στην κατεύθυνση αυτή, πιστεύουμε ότι σε ζητήματα εθνικής κυριαρχίας, αρμόδιος να αποφασίζει είναι μόνο ο ΛΑΟΣ, και όχι οι κομματικοί αντιπρόσωποι του οι οποίοι στην παρεφθαρμένη δημοκρατία δεν αντιπροσωπεύουν τον λαό αλλά το κόμμα.

Άρθρο 29

Από τη ΝΔ προτείνεται ο έλεγχος των εκλογικών δαπανών των κομμάτων και των υποψήφιων βουλευτών να διενεργείται από το Ελεγκτικό Συνέδριο αντί για το ειδικό όργανο που συγκροτείται και με τη συμμετοχή ανώτατων δικαστικών λειτουργών, όπως νόμος ορίζει.

Η Εξεταστική Επιτροπή για τα δάνεια των τραπεζών σε κόμματα και ΜΜΕ αποκάλυψε ότι το συνολικό χρέος των κομμάτων προς τις τράπεζες ανέρχονταν στα 418.000.000 ευρώ, χωρίς τους τόκους υπερημερίας. Από αυτά τα 402.000.000 δεν εξυπηρετούνται και όλο το ποσό αφορά τα χρέη της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ. Το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης ΝΔ οφείλει στις τράπεζες περίπου 232.000.000 ευρώ, ενώ το ΠΑΣΟΚ περίπου 190.000.000 ευρώ. Και πρόκειται για ένα χρέος που φαίνεται ότι μεγαλώνει με την πάροδο του χρόνου.  Με άλλα λόγια, δύο κόμματα καταχρεωμένα «μέχρι το μεδούλι», τα οποία φιλοδοξούν να… (ξανα)σώσουν την Χώρα με μια νέα κυβερνητική συνεργασία, αποδεικνύονται ότι δεν είναι τίποτα άλλο από… μπαταχτσήδες του χειρίστου είδους.

Εξάλλου ανακοινώθηκε ότι προχωρά η ποινική δικαστική διερεύνηση για τα οικονομικά των κομμάτων και ειδικά για το πώς έπαιρναν δάνεια από τις τράπεζες. Είναι γνωστό ότι τα κόμματα έπαιρναν δάνεια από τις τράπεζες με αρκετά ευνοϊκούς όρους. Η βασική εγγύηση που έδιναν για την αποπληρωμή ήταν οι κρατικές επιχορηγήσεις που θα έπαιρναν στο μέλλον. Διευκολύνοντας τα κόμματα οι Τράπεζες προφανώς και θεωρούσαν ότι έκαναν μια εξυπηρέτηση που κάποτε θα ξεπληρώνονταν με τη μορφή της μίας ή της άλλης θετικής θεσμικής παρέμβασης για τα συμφέροντά τους. Και είναι αλήθεια ότι ουκ ολίγες φορές τα κόμματα εξουσίας έκαναν μεγάλα θεσμικά χατίρια στις τράπεζες αλλά και τις τροφοδότησαν με τεράστιους όγκους δημόσιου χρήματος.

Όμως, ας μην κοροϊδευόμαστε, η βασική μορφή «διαπλοκής» ανάμεσα σε κόμματα και οικονομική εξουσία δεν είναι μόνο τα δάνεια των κομμάτων. Σε τελική ανάλυση τα δάνεια μπορεί κανείς να τα ψάξει, να τα ερευνήσει και εάν υπάρχουν παρανομίες ή παρατυπίες να τις εντοπίσει όπως και να αποδώσει πολιτικές ευθύνες. Η βασική μορφή διαπλοκής είναι η «μαύρη» χρηματοδότηση από επιχειρηματικό χρήμα. Και αυτή δεν καταγράφεται, αλλά υπάρχει.Μπορεί να είναι άμεση, δηλαδή να είναι ένας φάκελος που να πηγαίνει απευθείας στον ταμεία ενός κόμματος. Μπορεί να είναι έμμεση, π.χ. με τη μορφή μιας μίζας που δίνεται σε πρόσωπο ή δια μέσου του προσώπου σε κόμμα. Για να θυμηθούμε την περίπτωση Τσουκάτου - Siemens

Μπορεί να έχει ακόμη και τη μορφή έμμεσης δωρεάς: όταν π.χ. ένας επιχειρηματίας αποφασίσει να κάνει χορηγία την ενημερωτική ζώνη ενός καναλιού, ή όταν αποφασίζει να χρηματοδοτήσει την έκδοση μιας εφημερίδας ή να διεκδικήσει μια άδεια τηλεοπτικού καναλιού. Το χρήμα αυτό παίζει κρίσιμο ρόλο σε πολιτικές αποφάσεις, αντανακλάται σε αδρές γραμμές αλλά και σε λεπτομέρειες νομοθετημάτων, ανοίγει ή κλείνει πόρτες, επηρεάζει το ποιος παίρνει μια μεγάλη ανάθεση και ποιος όχι. Και αυτό το χρήμα δεν έχει σταματήσει να πέφτει στην πολιτική αγορά. Όλα τα κόμματα που άσκησαν εξουσία ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ στην Ελλάδα, κανένα δεν είναι αμέτοχο αυτής της διαδικασίας. Αντίθετα, όλα με τον έναν ή τον άλλο τρόπο έχουν εμπλακεί σε αυτή τη διαδικασία.

Η ισχύουσα διάταξη προβλέπει ότι ο έλεγχος των εκλογικών δαπανών των κομμάτων και των υποψήφιων βουλευτών διενεργείται από ειδικό όργανο που συγκροτείται και με τη συμμετοχή ανώτατων δικαστικών λειτουργών, Η ανάθεση του ελέγχου των εκλογικών δαπανών των κομμάτων και των υποψήφιων βουλευτών στο Ελεγκτικό Συνέδριο στο Ανώτατο Δημοσιονομικό Δικαστήριο που παρέχει εχέγγυα ανεξαρτησίας και αμεροληψίας, αντί για ειδικό όργανο που συγκροτείται και με τη συμμετοχή ανώτατων δικαστικών λειτουργών, είναι σε θετική κατεύθυνση ΑΛΛΑ δεν αρκεί.

Ο ΛΑΪΚΟΣ ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ το μόνο κόμμα που τα οικονομικά του έχουν ελεγχθεί από το ΣΔΟΕ και απεδείχθη πεντακάθαρο προτείνει:

- Να ανατεθεί στο Ελεγκτικό Συνέδριο ο έλεγχος όχι μόνο των εκλογικών δαπανών ΑΛΛΑ και της οικονομικής διαχείρισης των κομμάτων γενικά, καθώς και ο έλεγχος του πόθεν έσχες υπουργών, βουλευτών και υποψήφιων βουλευτών.

- Να απαγορευθεί στα κόμματα δικαιούχους της κρατικής χρηματοδότησης η εκχώρηση ή ενεχύραση της απαίτησης για κρατική χρηματοδότηση προς το σκοπό της χορήγησης νέων τραπεζικών δανείων

- Κόμματα τα οποία προέρχονται από συγχώνευση δύο ή περισσοτέρων κομμάτων, η αλλαγή ονομασίας, η ίδρυση νέου κόμματος στη θέση άλλου που διέκοψε την λειτουργία του, και γενικά κάθε αλλαγή που οδηγεί στη δημιουργία νέας νομικής προσωπικότητας και φορολογικής ταυτότητας να θεωρούνται καθολικοί διάδοχοι των κομμάτων από τα οποία προέρχονται ως προς το σύνολο των οφειλών τους ανεξαρτήτως εάν απέκτησαν νέο ΑΦΜ.

Άρθρο 44

Από το ΣΥΡΙΖΑ προτείνεται ο θεσμός του δημοψηφίσματος με λαϊκή πρωτοβουλία, για κρίσιμα εθνικά θέματα μετά από αίτηση πεντακοσίων χιλιάδων πολιτών που έχουν το εκλογικό δικαίωμα ή για ψηφισμένα νομοσχέδια που ρυθμίζουν σοβαρό κοινωνικό ζήτημα, εκτός από τα δημοσιονομικά, μετά από αίτηση ενός εκατομμυρίου πολιτών. Το δημοψήφισμα με την ουσιαστική έννοια του όρου, “ψήφισμα του δήμου”, ως απόφαση δηλαδή του λαού απαντάται στην ελληνική αρχαιότητα και συνδέεται στενά με την δημοκρατία, που αναπτύχθηκε στην αρχαία Ελλάδα. Από την άποψη αυτή το δημοψήφισμα έχει  ελληνική καταγωγή, είναι θεσμός ελληνικής προέλευσης και συνδέεται άμεσα με την δημοκρατία της εποχής εκείνης .

Η νεότερη ελληνική συνταγματική ιστορία επεφύλαξε στο δημοψήφισμα μια “ιδιότυπη” θέση. Το δημοψήφισμα ανάχθηκε σε "ύπατη διαδικασία" που χρησιμοποιήθηκε -χωρίς να προβλέπεται συνταγματικά-  για την επίλυση του "υψίστου θέματος"  του πολιτειακού, της μορφής του πολιτεύματος ως αβασίλευτης ή βασιλευόμενης δημοκρατίας.

Από την εισαγωγή του θεσμού με το Σύνταγμα του 1975 μέχρι σήμερα το δημοψήφισμα βρέθηκε επανειλημμένα στο κέντρο της επικαιρότητας. Κατά καιρούς διάφορα πολιτικά κόμματα ζήτησαν την διεξαγωγή δημοψηφίσματος για διάφορα ζητήματα.  Ζητήθηκε έτσι η διεξαγωγή δημοψηφίσματος για τις αμερικανικές βάσεις, για τον καθορισμό των σχέσεων Ελλάδας και ΝΑΤΟ, για την ένταξη της Ελλάδας στις Ευρωπαϊκές Κοινότητες, για το ζήτημα των 12 μιλίων, για το ζήτημα των Σκοπίων, για την επικύρωση της Συνθήκης του Μάαστριχτ κλπ.

Στην Ελλάδα, παρά το ότι υπήρχαν και υπάρχουν πολλά θέματα των οποίων πράγματι ενδείκνυται η με δημοψήφισμα ρύθμιση ο ελληνικός λαός μέχρι το 2015 ουδέποτε  κλήθηκε να εκφράσει την θέλησή του για συγκεκριμένο ζήτημα εκτός από το πολιτειακό τον Δεκέμβριο του 1974. Στερήθηκε έτσι ο Έλληνας πολίτης από την δυνατότητα να αποφασίζει μέσα από την διαδικασία των δημοψηφισμάτων για σοβαρά εθνικά και κοινωνικά θέματα.

Με την ισχύουσα πρόβλεψη οι διαδικαστικές προϋποθέσεις για την προκήρυξη δημοψηφίσματος έχουν καταστρωθεί κατά τέτοιο τρόπο ώστε να αποκλείεται η διεξαγωγή του, ειδικά μάλιστα μετά την αναθεώρηση του 1986, χωρίς την πρωτοβουλία κυβέρνησης και κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας.

Μόλις το 2015 με πρόταση της Κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ προκηρύχθηκε Δημοψήφισμα προκειμένου ο Ελληνικός Λαός να αποφανθεί επί του ακόλουθου ερωτήματος: «Πρέπει να γίνει αποδεκτό το σχέδιο συμφωνίας, το οποίο κατέθεσαν η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο στο Eurogroup της 25.06.2015 ; Στο δημοψήφισμα τα τελικά αποτελέσματα ανέδειξαν συντριπτική επικράτηση του «ΟΧΙ» με 61,31% με συμμετοχή υψηλή καθώς ανήλθε στο 62,50% επί των εγγεγραμμένων στους εκλογικούς καταλόγους.

Το δημοψήφισμα που διεξήχθη στις 5 Ιουλίου του 2015 θα γραφτεί στις μαύρες σελίδες της σύγχρονης πολιτικής ιστορίας του τόπου, αφού πρώτη φορά Έλληνας πρωθυπουργός καταφέρνει να διαστρεβλώσει τόσο εύκολα την κρίση και τη βούληση του λαού. Μπορεί η επικράτηση του «Όχι» να ήταν μεγάλη και εντυπωσιακή αυτό όμως δεν εμπόδισε την Κυβέρνηση Τσίπρα να συμφωνήσει με τους Δανειστές τους όρους για ένα τρίτο μνημόνιο το οποίο όμως είχε απορριφθεί από την πλειοψηφία του λαού.

Ο Αλέξης Τσίπρας και οι συνεργάτες του, άλλαξαν και αλλοίωσαν μέσα σε μια νύχτα το περήφανο ΌΧΙ του ελληνικού λαού με ποσοστό 61,3% ! Μέσα σε μόλις μία εβδομάδα, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ κάνει μια απίστευτη «κωλοτούμπα». Μετατρέπει το περήφανο «Όχι» της πλειοψηφίας του ελληνικού λαού σε ταπεινωτικό «Ναι». Και στις 13 Ιουλίου 2015 ο κ. Τσίπρας υπέγραψε με τους δανειστές το τρίτο μνημόνιο.

Είναι πρόκληση το κόμμα που έχει την ευθύνη για τον απόλυτο ευτελισμό του θεσμού του δημοψηφίσματος τον Ιούλιο του 2015, να προτείνει τώρα ως βασική καινοτομία της αναθεώρησης του Συντάγματος τη συχνή και εύκολη πρόσβαση σε δημοψήφισμα!

Το βασικότερο μειονέκτημα του σύγχρονου πολιτεύματος είναι το δημοκρατικό έλλειμμα. Ενώ οι πραγματικές συνθήκες έχουν προχωρήσει σημαντικά και ωθούν σε όλο και περισσότερη συμμετοχή του Λαού στην άσκηση της εξουσίας, η σύγχρονη εκδοχή του αντιπροσωπευτικού συστήματος, ο χρηματοπιστωτικός αντιπροσωπευτισμός, πιέζει προς την αντίθετη κατεύθυνση.

Ο θεσμός του δημοψηφίσματος μπορεί και πρέπει να αναμορφωθεί έτσι ώστε να αποτελέσει πραγματικό αντίβαρο σε κυβέρνηση και κοινοβουλευτική πλειοψηφία και όργανο ελέγχου της από το εκλογικό σώμα.

Ο ΛΑΪΚΟΣ ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ προτείνει:

- Δυνατότητα πρότασης για δημοψήφισμα που αφορά σοβαρό εθνικό θέμα πρέπει να έχουν όλοι οι φορείς του πολιτεύματος και συγκεκριμένα α) ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, όπως υπό το Σύνταγμα του 1975, β) η κυβέρνηση, όπως υπό το ισχύον Σύνταγμα του 1975/1986, γ) η Βουλή, με 120 τουλάχιστον μέλη της και δ) οι πολίτες, με συγκεκριμένο αριθμό υπογραφών.

- Δυνατότητα πρότασης για δημοψήφισμα που αφορά για ψηφισμένα νομοσχέδια που ρυθμίζουν σοβαρό κοινωνικό ζήτημα, εκτός από τα δημοσιονομικά, πρέπει να έχουν εκτός από τη βουλή και οι πολίτες, με συγκεκριμένο αριθμό υπογραφών.

Άρθρα 30, 32, 41 κλπ. Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Από ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ προτείνεται η τροποποίηση του άρθρου 32, προκειμένου να αποσυνδεθεί η εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας από τη διάλυση της Βουλής. Το 1975 ο Έλληνας συνταγματικός νομοθέτης κινήθηκε προς την έμμεση εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας από το Κοινοβούλιο και όχι την άμεση εκλογή του από τον Λαό.Ενώ το ισχύον σύνταγμα ορίζει ότι το πολίτευμα της Ελλάδος είναι Προεδρευόμενη Κοινοβουλευτική Δημοκρατία, στην πραγματικότητα λειτουργεί ως πρωθυπουργο-κεντρική δημοκρατία και για να είμαι ακριβής να πω πρωθυπουργο-κεντρική δικτατορία.

Ο συνδυασμός άμεσης και έμμεσης εκλογής, όπως προτείνεται από τον ΣΥΡΙΖΑ και ήδη από τη Νέα Δημοκρατία, δεν έχει υιοθετηθεί από κανένα κοινοβουλευτικό Σύνταγμα. Ανεξάρτητα από τις επιμέρους διαφορές μεταξύ των δύο προτάσεων -ο ΣΥΡΙΖΑ προτείνει άμεση εκλογή μετά από εννέα άκαρπες ψηφοφορίες μέχρι τη συμπλήρωση εξαμήνου από την πρώτη, η Νέα Δημοκρατία αμέσως μετά τις δύο πρώτες- τα δύο κόμματα φαίνεται να συμφωνούν. Ο συνδυασμός άμεσης και έμμεσης εκλογής θα μπορούσε να δικαιολογηθεί μόνον ως μια μορφή πίεσης προκειμένου να μην χρειασθεί η άμεση εκλογή, δηλαδή να υπάρξει συναινετική εκλογή από τη Βουλή.

Ωστόσο το πιθανότερο είναι να αξιοποιηθεί η ρύθμιση αυτή ως “οιονεί” δεύτερος γύρος των βουλευτικών εκλογών προκειμένου να ηττηθεί ο κυβερνητικός υποψήφιος και να απονομιμοποιηθεί η Κυβέρνηση. Το παράδοξο είναι ότι ενώ στις ψηφοφορίες στη Βουλή η εκλογή γίνεται χωρίς πολιτική συζήτηση προκειμένου να μην προσλάβει η εκλογή έντονο κομματικό χαρακτήρα, αν χρειασθεί τελικά η άμεση εκλογή, όπερ και το πιθανότερο, αυτή θα προσλάβει αμιγώς κομματικό χαρακτήρα. Έτσι θα έχουμε κομματικό αναβρασμό σε όλη τη χώρα και στο τέλος της διαδικασίας αυτής θα αποκτήσουμε κομματικό Πρόεδρο σε εθνικό επίπεδο. Και μπορούμε εύλογα να υποθέσουμε ότι αν η Κυβέρνηση δεν καταφέρει να εκλέξει τον υποψήφιό της, η αντιπολίτευση θα ζητήσει αμέσως την παραίτησή της.

Από την άλλη πλευρά, το ισχύον σύστημα, η ιδιόμορφη σύνδεση της εκλογής του με την διεξαγωγή βουλευτικών εκλογών, είναι το χειρότερο από όλα. Παρίσταται λοιπόν ανάγκη διορθωτικής αναθεώρησης των περί Προέδρου της Δημοκρατίας διατάξεων του Συντάγματος. Ο ΛΑΪΚΟΣ ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ προτείνει: την άμεση εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας από τους πολίτες δια της προσφυγής στο Εκλογικό Σώμα, αλλ’ αποκλειστικώς για την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας ευθέως απ’ αυτό.