Επιπλέουν ως φελλοί στον ωκεανό της ανοησίας

Η μεταπολίτευση στηρίχτηκε σε μεγάλο βαθμό στις πελατειακές σχέσεις του κράτους με τον πολίτη. Στο «ρουσφετάκι», τους διορισμούς και την παροχολογία. Τώρα που τελείωσαν όλα αυτά τι μας απομένει; Η ΑΝΟΗΣΙΑ.

Το πολιτικό σύστημα στην Ελλάδα φλέρταρε πάντα με την μετριότητα. Αυτό που συμβαίνει όμως τους τελευταίους μήνες, ξεπερνά και τις θεατρικές επιθεωρήσεις του Σεφερλή.

Με τον ίδιο τρόπο που μετέτρεψαν έναν εργατικό λαό σε λάτρεις του δημοσίου τομέα, σήμερα επιχειρούν να τον βουλιάξουν στην ανοησία επί της οποίας εκείνοι επιπλέουν ως φελλοί, γιατί μόνο σε ένα τέτοιο περιβάλλον μπορεί να επιβιώσει πλέον το πολιτικό σύστημα.

Σε μια χώρα στην οποία καθημερινά κυριαρχούν οι δηλώσεις ενός Καμμένου, δεν μπορεί παρά κάτι να πηγαίνει στραβά. Όταν γίνονται μεταγραφές βουλευτών για να κρατηθεί όρθια μια κυβέρνηση μειοψηφίας και δεν πάμε άμεσα σε εκλογές, τότε υποτιμούν και το πολίτευμα και τους πολίτες.

Όταν πραγματοποιούν κάθε είδους «αλχημείες» για την συνταγματική αναθεώρηση, σκεπτόμενοι το πολιτικό τους μέλλον και όχι το ίδιο το Σύνταγμα, τότε τα πράγματα είναι ξεκάθαρα: Το πολίτευμα δεν υπηρετεί το Έθνος, αλλά τους ίδιους.

Ο ευτελισμός της πολιτικής ήταν το φυσικό επακόλουθο της σχεδιασμένης από τους ίδιους «αποπολιτικοποίησης», η οποία κυριάρχησε στα χρόνια του μνημονίου. Ποιο θα είναι λοιπόν το αφήγημα του μέλλοντος; Ο χαβαλές…

Όμως η Ελλάδα δεν είναι… Λουξεμβούργο και ούτε έχει λύσει όλα της τα προβλήματα για να παρακολουθεί τις αστειότητες των πολιτικάντηδων. Είναι μια χώρα των Βαλκανίων που γειτονεύει με τούρκους, αλβανούς, βούλγαρους και σκοπιανούς, έκαστος εκ των οποίων διεκδικεί και από ένα κομμάτι του Ελληνισμού.

Είναι μια χώρα σε βαθιά παρακμή σε όλα τα επίπεδα: Οικονομική, πολιτική και κυρίως πνευματική. Και αυτό δεν πρόκειται να αντιστραφεί με τις παραστάσεις του κοινοβουλευτικού θιάσου στα τηλεπαράθυρα της διαπλοκής.

Θα αποκαλούσαμε ως αδιέξοδο όλο αυτό εάν δεν μας οδηγούσε πουθενά. Όμως μας πηγαίνει κατευθείαν στον γκρεμό, στο χείλος του οποίου τώρα στεκόμαστε. Υπάρχει λύση; Εάν το Ελληνικό Έθνος θέλει να ζήσει, θα πρέπει να παραμερίσει και να ανοίξει τον δρόμο προς τον… γκρεμό σε όλους εκείνους που τον οδήγησαν μέχρι εκεί. Ο δρόμος του Έθνους με αυτό το Κράτος έχει πάψει από πολλού να είναι κοινός…

ΝΙΚΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ