Λίγο καιρό μετά την συμφωνία των Πρεσπών... Άγαλμα του Μεγάλου Αλεξάνδρου στην Αθήνα! Άρθρο του Ν. Γ. Μιχαλολιάκου

“Ἡ ἐποχὴ τοῦ Ἀλεξάνδρου, καὶ ἡ Βυζαντινὴ ἐν συνεχείᾳ, ὄχι μόνον δὲν εἶναι κατώτερες ἀπὸ τὴν κλασσική, ἀλλὰ συνιστοῦν τὴν «ἀνδρικὴ» πλέον ἐποχὴ τῶν Ἑλλήνων, ὅπου ὁ Ἑλληνισμὸς ἀγωνίζεται νὰ πραγματοποιήσῃ τὸν ὕψιστο προορισμό του: τὸν «Ἐξανθρωπισμό τῆς Οἰκουμένης». Ὑπ᾿ αὐτὴν τὴν ἔννοια, «Ὁ Ἀλέξανδρος ἀρχίζει τὴν πραγματικὴ Ἑλληνικὴ Ἱστορία». ΠΕΡΙΚΛΗΣ ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ

Έπρεπε να υπογραφεί η συμφωνία των Πρεσπών, με την οποία παραχωρεί το πολιτικό κατεστημένο το όνομα της Μακεδονίας μας στους ξένους χωρίς περίσκεψη, χωρίς αιδώ… Έπρεπε να ξεσηκωθεί ένας ολόκληρος λαός ενάντια σε αυτήν την επονείδιστη πράξη για να θυμηθούν ότι υπάρχει ένα άγαλμα του Μεγάλου Αλεξάνδρου, που περιμένει πολλά χρόνια και δεν τοποθετείται στην Αθήνα.

Ένα άγαλμα με τον Μέγα Αλέξανδρο… άοπλο (!) χωρίς ξίφος, λες και ήτανε κάποιος “ειρηνιστής” ψευτοδιανοούμενος όπως αυτοί που κυριαρχούν στις ημέρες μας. Και ήταν 20 Ιουνίου του 2011 πριν έντεκα χρόνια όταν ευρισκόμενος στο Δημοτικό Συμβούλιο Αθηναίων με το πρώτο δημόσιο αξίωμα που μου έδωσε ο λαός είχα ζητήσει την τοποθέτηση του αγάλματος και δεν είχα λάβει καμία απάντηση. Έπρεπε να υπογραφούν οι Πρέσπες για να τοποθετήσουν το άγαλμα σαν “αντίβαρο” πιθανώς για την μεγάλη εθνική ντροπή.

Απόλυτα φυσικό να μη θέλουν να τιμάται ο Αλέξανδρος ο Μέγας οι εθνομηδενιστές (μαρξιστές και φιλελεύθεροι) γιατί αποτελεί για τον κόσμο τους ένα πολύ κακό παράδειγμα προς μίμηση. Αξίζει άλλωστε τον κόπο να θυμηθούμε ότι στο περιοδικό της ΟΝΝΕΔ τότε την δεκαετία του ’90, είχε δημοσιευθεί άρθρο του φιλελεύθερου Τάκη Μίχα στο οποίο ο Μέγας Αλέξανδρος χαρακτηριζότανε σφαγέας των λαών. Ο Αλέξανδρος ο Μέγας, που πάνω από όλα ήτανε ΕΛΛΗΝΑΣ σε πείσμα της ανθελληνικής προπαγάνδας και των ψευδοιστορικών.

Ο ΕΛΛΗΝ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ

Πόσο βαθύτατα Έλλην υπήρξε ο Αλέξανδρος, προκύπτει από τον Μύθο, που προσέδωσε στην εκστρατεία του, από την στιγμή ακόμη της αποβιβάσεώς του στο έδαφος της Ασίας. Φθάνοντας στην Ελαιούντα θυσίασε πάνω στον τάφο του Πρωτεσιλάου, για να τιμήσει εκείνον που πρώτος πάτησε το πόδι του στην Ασία από τους Αχαιούς στην Τρωική εκστρατεία. Στην συνέχεια, όταν έφτασε στην Τροία, θυσίασε στην Αθηνά στην οποία και αφιέρωσε την πανοπλία του. Ακόμη, πήρε από τον ναό της Αθηνάς τα ιερά όπλα που ήσαν εκεί αφιερωμένα από τον καιρό του Τρωικού πολέμου. Αυτά τα ιερά όπλα λέγεται ότι οι υπασπισταί του τα μετέφεραν μπροστά από την πολεμική παράταξη σε κάθε μάχη.

Η Ιλιάδα είχε μία ιδιαίτερη σημασία για τον Έλληνα Στρατηλάτη. Σύμφωνα με την παράδοση η μητέρα του Ολυμπίας κατήγετο από την γενιά του Νεοπτολέμου, του υιού του Αχιλλέως. Πατώντας στην Ασία, ο Αλέξανδρος, είχε πλήρη συνείδηση ότι συνεχίζει το έργο του μεγάλου προγόνου του για την κατάκτηση της Ασίας. Σε όλες τις εκστρατείες του, είχε μαζί του ένα αντίτυπο της Ιλιάδος με σημειώσεις του Αριστοτέλους. Συχνά, κοιμόταν έχοντας στο προσκέφαλό του αυτό το αντίτυπο.

Ο περίφημος συγγραφέας Jouguet στο έργο του "L'impérialisme macédonien" αναφέρει: "Όλα αυτά δεν ήταν μία θεατρική επίδειξη, αλλά απόρροια ειλικρινούς ελληνικού ενθουσιασμού, υπερηφάνειας γιατί ανήκε στο θεϊκό γένος των ηρώων και ότι επλησίαζαν οι χρόνοι, που ήταν άξιοι ενός νέου Ομήρου. Είναι επίσης φανερό ότι όλες αυτές οι πράξεις είχαν σκοπό να πείσουν τον κόσμο ότι ο νέος Αχιλλέας έπαιρνε τα όπλα για τον πατροπαράδοτο αγώνα των Ελλήνων". Διαβαίνοντας ακόμη τον Ελλήσποντο, ο Αλέξανδρος εθυσίασε ταύρο στον Ποσειδώνα και τις Νηρηίδες και έκανε σπονδές από χρυσή φιάλη στην θάλασσα, ενώ στην Τροία στεφάνωσε την στήλη του Αχιλλέως και ανήγειρε βωμό στον Αποβατήριο Δία.

ΛΙΤΟΣ ΚΑΙ ΕΝΑΡΕΤΟΣ

Παρ' όλους τους ευσεβείς πόθους ορισμένων, ο Αλέξανδρος μέχρι του τέλους της ζωής του ουδέποτε λησμόνησε ότι ήταν Έλληνας και βασιλεύς της Μακεδονίας. Ακόμη και όταν τον κατηγορούν ότι αρνήθηκε την Μακεδονική καταγωγή του, εκείνος μαζί με την Περσική εσθήτα, που φορούσε για λόγους πολιτικούς, έφερε με υπερηφάνεια τα σύμβολα της Μακεδονικής Βασιλείας. Δηλαδή, τον προφυρούν μανδύα, την "καυσίαν", το Μακεδονικό δηλαδή στέμμα, που ήταν επίσης πορφυρούν και τα Μακεδονικά Βασιλικά υποδήματα.

Βέβαια, ο χαρακτήρας του Αλέξανδρου ήταν σε όλες τις περιπτώσεις φιλοπόλεμος. Το πνεύμα του δεν εγνώρισε ούτε μία ώρα γαλήνης. Ζούσε σε μία παραζάλη και σκοπό μοναδικό είχε την δόξα! Αυτοί, που με τόση ευκολία τον κατηγορούν, δεν δίστασαν να φτάσουν στο αισχρό σημείο να τον κατηγορήσουν ακόμη και ως έκφυλο. Όπως αναφέρει ο Πλούταρχος, τόσο στα "Ηθικά" όσο και εις τους "Βίους Παραλλήλους" ήταν λιτός και ενάρετος. Προτιμούσε δε, την συντροφιά των στρατηγών του από των γυναικών. Μία νύχτα μάλιστα του έφεραν οι υπασπισταί του στην σκηνή του μία ωραία γυναίκα. Τότε ο Αλέξανδρος την ερώτησε: "Διατί αυτή την ώρα;" "Έπρεπε να περιμένω να κοιμηθεί ο άνδρας μου" απήντησε εκείνη. Ο Αλέξανδρος τότε την έδιωξε και επέπληξε τους αξιωματικούς του λέγοντας ότι εξαιτίας τους παραλίγο να διαπράξει μοιχεία.

Αγαπούσε τον Ηφαιστίωνα με πάθος, αλλά η αγάπη αυτή δεν είχε τίποτε το πονηρό και αισχρό, όπως ισχυρίζονται κάποιοι. Αντίθετα, όταν, όπως γράφουν τα αρχαία κείμενα, ο Θεόδωρος ο Ταραντίνος του εδώρησε δύο πολύ όμορφους εφήβους, τον απέπεμψε με σκληρό τρόπο και ρώτησε τους φίλους του ποια ψυχική ποταπότητα έχει δείξει για να του γίνει μία τέτοια πρόταση; Αυτό σαν μία απάντηση σε κάποιους που διαστρέφουν την Ιστορία και θέλουν τον Αλέξανδρο τον Μέγα των Ελλήνων στα μέτρα τα δικά τους, μέτρα μιας εποχής παρακμής χωρίς Ηθική.

ΕΚΔΙΚΗΤΗΣ ΤΩΝ ΘΕΡΜΟΠΥΛΩΝ

Βαθύτατα Έλλην, λοιπόν ο Αλέξανδρος, έως το τέλος της σύντομης μα τόσο δοξασμένης ζωής του. Ακόμη και στις τελευταίες του ημέρες όταν ψυχορραγούσε εθυσίαζε εις τους θεούς και όχι βεβαίως στον... Άμμωνα, αλλά στον Δία, την Αθηνά και τον Απόλλωνα. Εκεί όμως όπου περισσότερο από οπουδήποτε αλλού φαίνεται ο βαθύτατα Ελληνικός χαρακτήρας του Αλεξάνδρου είναι στην επιστολή που απέστειλε απαντώντας στην πρόταση για ειρήνη του Δαρείου. Στην επιστολή αυτή φαίνεται σαφέστατα ο χαρακτήρας της Αλεξανδρινής εκστρατείας, ένας χαρακτήρας ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ.

Συγκεκριμένα λέγει στον Δαρείο: "Οι πρόγονοί σας ήρθαν στην Μακεδονία και στην υπόλοιπη Ελλάδα και μας προκάλεσαν μεγάλες συμφορές, χωρίς να έχουν πάθει από μας κανένα κακό. Τώρα που εγώ έγινα βασιλιάς των Ελλήνων, πέρασα στην Ασία, για να εκδικηθώ τις δικές σας αδικίες".

Σαν εκδικητής του Μαραθώνος, της Σαλαμίνος και των Θερμοπυλών επήγε ο Μακεδόνας κατακτητής στην Ασία και όχι σαν διεθνιστής και κοσμοπολίτης, όπως θέλουν να πιστεύουν κάποιοι εθνομηδενιστές, τόσο μαρξιστές, όσο και φιλελεύθεροι.

Νικόλαος Γ. Μιχαλολιάκος
Γενικός Γραμματέας Λαϊκού Συνδέσμου - Χρυσή Αυγή