Οι υπερασπίστες της Πόλεως είναι 9.000 Έλληνες βυζαντινοί και μερικοί ξένοι μισθοφόροι με 26 πλοία, ενώ οι άπιστοι απαριθμούν σε 258.000 με 400 πλοία.
Η μάχη είναι άνιση και η τιτανομαχία μιας πολιορκίας λαμβάνει τέλος.
Ο Βασιλιάς Κωνσταντίνος μάχεται γενναία, άλλοτε φροντίζοντας τους λαβωμένους συντρόφους του και άλλοτε επιβλέποντας την επιδιόρθωση των τειχών.
Το τέλος πλησιάζει, αλλά ο Βασιλιάς μένει αγέρωχος και αναφωνεί προς τους συντρόφους του "Εάν η Πόλις μου απολεσθεί θα απολεσθώ μαζί της".
Λίγες ώρες νωρίτερα πρίν την τελική επίθεση, ο πολιορκητής Μωάμεθ β ζητάει από τον Κωνσταντίνο να αποχωρήσει από την Πόλη με όλα του τα υπάρχοντα και να γίνει "αφέντης" του Μοριά, αλλά ο Κωνσταντίνος ως μεγάλος Έλληνας σηκώνει το ανάστημα του αγέρωχα Ελληνικό και του απαντά:
"το δε την Πόλιν σόι δούναι, ουκ εμόν εστί ούτ'άλλου των κατοικούντων εν ταύτη. Κοινή γάρ γνώμη, πάντες αυτοπροαιρέτως αποθανόμεν και ου φεισόμεθα της ζωής ημών"
(το να σου παραδώσω την Πόλη δεν είναι θέμα ούτε δικό μου ούτε αλλού κατοίκου της, καθώς με κοινή απόφαση όλοι αυτοπροαίρετα θα πεθάνουμε και δεν θα λογαριάσουμε τη ζωή μας).
Η κερκόπορτα ανοίγει, η άμυνα καταρρέει και ο όχλος της ανατολής ξεχύνεται στα απομεινάρια της Βασιλίδος των Πόλεων και επί 3 μέρες κάνει αυτό που μόνο ξέρει σφαγή και λεηλασία.
Ορμάει σε παλάτια και αρχοντικά, σε μοναστήρια και εκκλησίες. Σφαγιάζει και κακοποιεί άνδρες και γυναικόπαιδα. Αποκαθηλώνει κάθε σύμβολο της Χριστιανικής Πίστεως μας μέχρι και τον Σταυρό, που επί 1100 χρόνια δέσποζε στα τείχη της Επτάλοφης.
Ο θόρυβος της πτώσης του Σταυρού αντηχεί παντού και κάνει όλη την Ευρώπη να σαστίσει.
Κανείς δεν μπορεί να πιστέψει ότι αυτός ο γίγαντας, ο Βασιλιάς Κωνσταντίνος σκοτώθηκε.
Δεν σκοτώθηκε, αλλά υπάρχει μαρμαρωμένος στην ψυχή μας και περιμένει την κατάλληλη στιγμή, την ημέρα που θα αναστηθεί και θα διώξει τους τούρκους από την Κωνσταντινούπολη.
29 Μαΐου 1453, μια αποφράδα ημέρα για τον Ελληνισμό.
Η Άλωση της Πόλης είναι ιστορικό γεγονός με κοσμοιστορική σημασία ίσως από τις δραματικότερες στιγμές της ιστορίας.
Σήμερα 566 χρόνια το λίκνο του Χριστιανισμού που για 1100 χρόνια περίπου ήταν το κόσμημα της Αυτοκρατορίας έγινε τζαμί και αργότερα μουσείο. Οι αλλόθρησκοι τούρκοι το χρησιμοποιούν ως χώρο επιδείξεων μόδας, ως χώρος εκθέσεων ρούχων και ειδών υγιεινής..
Εσύ λοιπόν Έλληνα που οι πρόγονοί σου πολέμησαν για να διώξουν τους τούρκους, σήμερα βλέπεις και πάλι ΕΦΙΆΛΤΕΣ να ξανά ανοίγουν κερκόπορτες.
Οι τούρκοι βολτάρουν στο Αιγαίο οπότε γουστάρουν, όπου γουστάρουν και όσο γουστάρουν.
Δεν μας "χόρτασαν" οι πληγές του 1922 στη Σμύρνη, του 1955 στην Πόλη, του 1974 στην Κύπρο! Τώρα τα "γιουσουφάκια" που μας κυβερνούν καταθέτουν στεφάνια στον Σφαγέα των Ελλήνων Μουσταφά Κεμάλ και δοξάζουν τον Αλλάχ!
Χάσαμε την Κωνσταντινούπολη, την Σμύρνη, την Κερήνεια, την Αμμόχωστο.
Έχουμε χάσει την Β. Ήπειρο.
Οι αλβανοί δημιουργούν θέμα Τσαμουριάς, τα νησιά μας και το Αιγαίο μας αμφισβητείται. Οι γύφτο σκοπιανοί μας πήραν το όνομά της Μακεδονίας Μας αφού τους το πούλησαν οι ανθέλληνες προδότες πολιτικοί.
Οι τούρκοι αλωνίζουν την Θράκη μας και στην Κρήτη υποκινούνται αυτονομιστικά κινήματα ανεξαρτησίας..
Εσύ ΕΛΛΗΝΑ του 1904, του 1912-13, του 1919-22, του 1940-41, του 1974 στην Μαρτυρική Κύπρο, ΞΎΠΝΑ ΚΑΙ ΣΉΚΩ. Αρκετά ξαπόστασες, σήκω για να μεταφέρεις στη νεολαία της εποχής μας την αγάπη πρός την Μητέρα Πατρίδα.
Για την Ελλάδα εσύ πολεμήσες με το καριοφίλι στο χέρι και την εικόνα του Χριστού στο στήθος.
Ξύπνα "πατέρα" μου, φόρεσε τα καλά σου, η Μητέρα Ελλάδα σε περιμένει, εσένα και την γενιά σου για να σωθεί το γένος μας.
Δεν πρέπει να τους αφήσουμε να συνεχίσουν το έγκλημα του ξεπουλήματος του τόπου μας.
Γιατί η Ελλάδα δεν πρέπει να πεθάνει.
Σε αυτόν τον τόπο δύο δεν χωράνε Η ΕΜΕΙΣ Η ΑΥΤΟΊ...
Σημαίνει ο Θεός, σημαίνει η γης, σημαίνουν τα επουράνια,
σημαίνει κι η Αγιά Σοφιά, το Μέγα Μοναστήρι
με τετρακόσια σήμαντρα κι εξηνταδυό καμπάνες.
Κάθε καμπάνα και παπάς, κάθε παπάς και διάκος.
Ψάλλει ζερβά ο βασιλιάς, δεξιά ο Πατριάρχης
κι απ' την πολλή την ψαλμουδιά, εσειόνταν οι κολώνες.
Να μπούνε στο χερουβικό και να 'βγη ο βασιλέας,
φωνή τους ήρθε εξ' ουρανού κι απ' Αρχαγγέλου στόμα.
Πάψετε το χερουβικό κι ας χαμηλώσουν τ' άγια,
παπάδες πάρτε τα ιερά και 'σεις κεριά σβηστείτε,
γιατί είναι θέλημα Θεού η Πόλη να τουρκέψη.
Μον' στείλτε λόγο στη Φραγκιά, να 'ρθουνε τρία καράβια
το 'να να πάρει το σταυρό και τ' άλλο το βαγγέλιο,
το τρίτο το καλύτερο την ΄Αγια Τράπεζά μας
μη μας την πάρουν τα σκυλιά, μη μας την μαγαρίσουν.
Η Δέσποινα ταράχθηκε κι εδάκρυσαν οι εικόνες
"Σώπασε κυρά Δέσποινα και μη πολυδακρύζεις
πάλι με χρόνους, με καιρούς, πάλι δικά μας θα 'ναι".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου