Ο Μάιος της Εθνικιστικής Νίκης - Επτά χρόνια διά πυρός και σιδήρου

“Veni Vidi Vici”! 6^η Μαΐου του 2012 και η φωνή του Αρχηγού της Χρυσής Αυγής καταφέρνει να σπάσει την «ομερτά» των ΜΜΕ που μέχρι και την τελευταία στιγμή προ της εισόδου της Χρυσής Αυγής στην βουλή, φρόντιζαν να κρατούν παντελώς αποκλεισμένο.

Ήταν μια απάντηση προς τους καναλάρχες και όχι μόνο, προς τους – κατά Κ. Καραμανλή – «νταβατζήδες», που θέλουν να χειραγωγούν τις μάζες για να εξυπηρετούν τα οικονομικά τους συμφέροντα ακόμα και όταν η χώρα βούλιαζε στον βούρκο των μνημονίων.

Επτά χρόνια συμπληρώνονται λοιπόν από την 6^η Μαΐου του 2012, επτά σκληρά χρόνια γεμάτα αγώνες για τον Εθνικισμό και εάν κάτι αποτελεί αδιαμφισβήτητη επιτυχία της Χρυσής Αυγής μετά από όλα αυτά τα χρόνια, είναι ότι κατάφερε να καταστήσει τον Εθνικισμό ως δυναμικό πολιτικό ρεύμα στην κοινωνία.

Σίγουρα όχι στον βαθμό που θα επιθυμούσε η ίδια ή στον βαθμό που απαιτούν οι καιροί, για αυτό όμως φρόντισαν κάποιοι σκοτεινοί κύκλοι που έστησαν την πολιτική σκευωρία του 2013. Πίστεψαν ότι με την πολύχρονη δικαστική διαδικασία που οι ίδιοι φρόντισαν να εξασφαλίσουν με μια δικογραφία «μαμούθ» και με… 70 κατηγορούμενους, θα εξαφάνιζαν την Χρυσή Αυγή και τα ποσοστά της. Αυτό πίστευε ο τότε πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς και το είχε ομολογήσει άλλωστε ο γραμματέας της κυβερνήσεώς του, Μπαλτάκος.

Τι πέτυχαν με όλα αυτά; Το ελάχιστο επιθυμητό για εκείνους αποτέλεσμα. Απλώς να συγκρατήσουν την ξέφρενη πορεία των αρχών του 2013 που δημοσκοπικά εμφάνιζε το Εθνικιστικό Κίνημα με ποσοστά άνω του 15%. Η Χρυσή Αυγή δεν διαλύθηκε όπως πίστευαν – και όπως θα είχε συμβεί σε κάθε άλλο πολιτικό οργανισμό χωρίς Ιδέες και Πίστη.

Επτά χρόνια μετά, από τον Μάιο του 2012, στον Μάιο του 2019… Στον Μάιο της Εθνικιστικής Νίκης, είμαστε στην τελική ευθεία προ της διπλής εκλογικής αναμέτρησης. Να δώσουμε ακόμα μια μάχη για να ανεβάσουμε το Εθνικιστικό Κίνημα ακόμα πιο ψηλά σε πείσμα όλων εκείνων που θέλουν να μην υπάρχουμε.

Ενάντια σε κάθε «λογική» και πρόβλεψη, χωρίς κρατική χρηματοδότηση που παρανόμως στερείται ο Λαϊκός Σύνδεσμος, χωρίς τηλεοπτική παρουσία, χωρίς δηλαδή να μπορούμε να κοινοποιήσουμε στο εκλογικό σώμα τις πολιτικές μας θέσεις, όχι γιατί αυτές είναι δήθεν «ακραίες», αλλά γιατί είναι επικίνδυνες για το ίδιο το σύστημα που θέλει να παραμείνει η πατρίδα μας στο χείλος του γκρεμού. Και είναι επικίνδυνες γιατί έχουν ευρεία αποδοχή σε ένα μεγάλο μέρος του Ελληνικού Λαού, πολύ μεγαλύτερο από εκείνο που καταλήγει να ψηφίσει Χρυσή Αυγή.

Δεν έχουν τίποτα να πουν στους Έλληνες, τα κόμματα του κατεστημένου για την λαθρομετανάστευση, το  δημογραφικό ή τα εθνικά ζητήματα. Ή για να είμαστε πιο ακριβείς, έχουν όλοι περίπου τα ίδια να πουν. Η Χρυσή Αυγή όμως κάνει την διαφορά σε μια σειρά κρίσιμων για το Έθνος ζητημάτων. Εκεί λοιπόν έγκειται ο κίνδυνος και φυσικά στα πρόσωπα. Σε εκείνους που στέκονται όρθιοι όταν ένα ολόκληρο σύστημα θέλει να τους κατασπαράξει.

Επτά χρόνια μετά, στον Μάιο της Εθνικιστικής Νίκης, παραμένουμε αποκλεισμένοι και διωκόμενοι, παραμένουμε εχθροί του καθεστώτος και εκτός του συστήματος της παρακμής και της διαφθοράς. Και αυτή είναι η μεγαλύτερη Νίκη, πάνω από οποιαδήποτε ποσοστά ή άλλες πολιτικές επιτυχίες. Αυτά είναι εφήμερα σε σχέση με αξίες όπως η Τιμή…

ΝΙΚΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ