Η πασίδηλη ελληνικότητα της Μακεδονίας

Σήμερον πάρ΄ὅτι οἱ οἰωνοί εἶναι εὐνοϊκοί οἱ ἀνθρωπίσκοι (Πλατωνική λέξις) πού εὐρίσκονται εἰς τήν ἡγεσίαν τῆς Ἑλλάδος οὐχί μόνον ἀνερυθριάστως ἀλλά μέ τυμπανοκρουσίες, μέ ὑψωμένα χέρια καί ἀλαλάζοντες περιχαρεῖς καί εὐδαίμονες, Τσίπρας, Kοτζιάς καί ἀκολουθεῖ ὁ Καμμένος, παραδίδουν Ἑλλάδα ἀκρωτηριασμένην παρά τήν ἀντίθετον βούλησιν τῶν Ἑλλήνων.

 

O Απόλλων με δάφνινο στεφάνι και χαρακτηριστικά του Αλέξανδρου οδηγεί άρμα σε χρυσό στατήρα - Φιλίππου

Κεφαλή της Αθηνάς φορώντας Κορινθιακό κράνος - Αλεξάνδρου

Τετράδραχμο Μεγάλου Αλεξάνδρου - Ο Αλέξανδρος με λεοντοκεφαλή και ο Δίας καθισμένος στον θρόνο του

Εἰς αὐτά τά ἀρχαῖα νομίσματα εἶναι ὡς νά ἔχη παγώσει ὁ χρόνος, ἡ ἀρχαιοελληνική γραφή εἶναι ἀκριβῶς ἡ ἴδια μέ τήν σημερινήν. Καί σήμερον ἐμεῖς οἱ Ἕλληνες, λέγομεν καί γράφομεν: ΦΙΛΙΠΠΟΥ, ΒΑΣΙΛΕΩΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ, κ.λ.π . Ἀλλά καί μίαν παροιμίαν τήν λέγομεν ὅπως ἀκριβῶς τήν ἔλεγαν οἱ πρόγονοι μας: «ὡς ὅμοιον ὁμοίῳ ἀεὶ πελάζει». Πλάτωνος  Συμπόσιον. Καί βεβαίως ὄχι μόνον αὐτά.

Ὁ Μέγας Ἀλέξανδρος διανύοντας τά τελευταία μέτρα τῆς ἀηττήτου θριαμβευτικῆς πορείας, ἐρωτώμενος ποῖον ἀφήνει διάδοχον τῆς ἀχανοῦς αὐτοκρατορίας του ἀπαντᾶ: «τῷ κρατίστῳ». Αὐτοκρατορίας εἰς τήν ὁποῖαν ἀκόμη καί σήμερον οἱ ὑποτεταγμένοι εἰς αὐτόν λαοί αἰσθάνονται εὐγνώμονες πού τούς ὑπέταξεν γιατί τούς ἐμπλούτισεν μέ Ἑλληνικόν πολιτισμόν, μέ Ἑλληνικά γράμματα καί ὡς ἐκ τούτου τούς ἔμαθεν νά σκέπτονται καί νά ζοῦν ὡς ἐλεύθεροι πολῖται.

 Ὡς γνωστόν βορείως τῶν "σημερινῶν" Ἑλληνικῶν συνόρων ὑπάρχουν Ἑλληνικά ἐδάφη, εἰς τά ὁποία κατοικοῦν καί Ἕλληνες ἀπό ἀρχαιοτάτων ἐποχῶν, τά ὁποία ὅμως λόγῳ τοῦ ὅτι "δίκαιον εἶναι τό συμφέρον τοῦ ἰσχυροτέρου", βιαίως ἔχουν ἀποσπασθεῖ ἀπό τήν μητέρα Ἐλλάδα μέ τήν συνέργειαν τῶν (συμμάχων) μας. Βορείως τῶν συνόρων μας καί μάλιστα βορείως τῆς Μακεδονίας μας ὑπάρχουν κάποιοι πού μετά παρέλευσιν 2.340 ἐτῶν, ἄκουσον-ἄκουσον, ἀπό τοῦ θανάτου τοῦ Μ. Ἀλέξανδρου θέλουν νά αὐτοαποκαλοῦνται Μακεδόνες. Ὑπάρχει μία περιοχή πού μέχρις προσφάτως ὀνομαζόταν Βαρδάσκα καί τώρα δηλώνουν πώς ἐπιθυμοῦν αὐτή ἡ περιοχή τους νά ὀνομάζεται Μακεδονία. Εἶναι μία περιοχή πού κατοικεῖται τουλάχιστον ἀπό τάς ἐξεῖς ἐθνότητας, Ἀλβανούς, Σλάβους, Βουλγάρους καί βεβαίως Ἕλληνας. Ὁ τέως πρόεδρος τῆς Βαρδάσκα κος Γκλιγκόροφ Κίρο εἰς τάς 06/03/1992 ἔχει δηλώσει: «ἐμεῖς εἴμαστε Σλάβοι δέν ἔχουμε καμία σύνδεση μέ τόν Μέγα Ἀλέξανδρο, ἤλθαμε στήν περιοχή τόν 6ον Μ.Χ αἰώνα». Ὁ ἄνθρωπος δηλώνει τό αὐτονόητον, αὐτό τό ὁποῖον γράφει ἡ Ἱστορία. Ὅσον ἀφορᾶ τούς Ἕλληνες δυνάμεθα να τούς διαιρέσωμεν σέ δύο κατηγορίες, Α) τούς ἀρχαιόθεν κατοικούντας αὐτά τά ἐδάφη, καί Β) α)τά παιδιά τοῦ παιδομαζώματος πού ἀνέρχονται σέ 33.000(28.000 ἀγόρια, 5.000 κορίτσια. β) τούς ἀντάρτες πού διέφυγον εἰς τά τότε κομουνιστικά κράτη καί ἀνέρχονται εἰς τάς 85.000. Τό φοβισμένον, ἀγράμματον καί ἀνιστόριτον Ἑλληνικόν κράτος τούς Ἕλληνας αὐτούς τούς θεωρεῖ ἀνύπαρκτους καί ὡς ἐκ τούτου τούς ἐγκαταλείπει. Οἱ Ἕλληνες αὐτοί εὐρισκόμενοι κάτω ἀπό ἀπό τό Κουμουνιστικόν καθεστώς καί τήν παραχάραξιν τῆς ἱστορίας τήν ὁποίαν αὐτό ἐπέβαλλεν, ἐθεώρησαν τούς ἑαυτούς τους ὡς αὐτόνομους Μακεδόνας καί ὡς μή ἔχοντας σχέσιν μέ τό γένος τῶν Ἑλλήνων. Σεβαστοί κύριοι τοῦ κράτους Βαρδάσκα ἤ τῶν Σκοπίων, ἔχετε μερικήν γνῶσιν τῆς ἱστορίας, καί μόνον αὐτήν ποῦ ὑπηρετεῖ τά ἰδικάς σας συμφέροντα καί τάς ἰδικάς σας ὑπαρξιακάς ἀνάγκας, ἐπιθυμεῖτε νά ὑφαρπάσετε κάτι τό σπουδαῖον καί μεγαλοπρεπές, ὅπως τοῦτον εἶναι καταγεγραμμένον ἀπό τήν ἱστορίαν. Μετά παρέλευσιν 2.340 ἐτῶν, ἄκουσον ἄκουσον ἀπό τόν θάνατον τοῦ Μεγάλου Ἀλεξάνδρου, ἐπιθυμεῖτε νά ὑφαρπάσετε τήν ἱστορίαν καί τό μεγαλεῖον του. Κύριοι, νά σᾶς ἐνημερώσωμεν ὡς ἔχουν τά γεγονότα, τά ὁποία καί ἔχει καταγράψει ἡ ἱστορία.

Α) Τά γένη τῶν Ἑλλήνων εἶναι τέσσερα:

α) οἱ Δωριεῖς, β) οἱ Αἰολεῖς, γ) οἱ Ἴωνες δ) οἱ Ἀχαιοί.

Οἱ Μακεδόνες εἶναι Δωρικόν.

Β) Ὁ Μ. Ἀλέξανδρος ἐκ πατρός Φιλίππου, εἶναι ἀπόγονος τοῦ Ἡρακλέους καί ἐκ τῆς μητρός του, τοῦ Ἀχιλλέως. Οἱ πρόγονοι του συμμετεῖχον εἰς τούς Ὀλυμπιακούς ἀγώνας, πού ἐξ ὁρισμοῦ ἀπό τό ἔτος ἐνάρξεως αὐτῶν τό 776 Π.Χ ἕως καί τό 56 Μ.Χ συμμετεῖχον μόνον Ἕλληνες.

Ὁ Βασιλεύς Ἀλέξανδρος Α! ἔλαβεν μέρος εἰς τήν 80ην Ὀλυμπιάδα τό 460 Π.Χ

Ὁ Βασιλεύς Ἀρχέλαος Περδίκας ἔλαβεν μέρος εἰς τήν 93ην Ὀλυμπιάδα τό 408 Π.Χ

Ὁ Βασιλεύς Φίλιππος πατήρ του Μεγάλου Ἀλεξάνδρου ἀνεδείχθη τρεῖς φορές Ὀλυμπιονίκης εἰς τήν ἀρματοδρομίαν. Καί δέν εἶναι μόνον αὐτοί πού συμμετεῖχαν.

Γ) Οἱ Ἕλληνες διά νά ἀντιμετωπίσουν τούς Πέρσας πού εἶχον ἔλθει μέ ἑκατοντάδες χιλιάδων μισθοφόρους διά νά καταλλάβουν τήν Ἑλλάδα, ἔκαμαν εἰς τήν Κόρινθον, δύο πανελλήνια συνέδρια τό πρῶτον ἐγένετο ἐπί Βασιλείας Φιλίππου πατρός τοῦ Μ. Ἀλέξάνδρου καί τό δεύτερον ἐπί Βασιλείας Μεγάλου Ἀλεξάνδρου. Μετά τήν μάχη τῆς Χαιρώνειας 338 Π.Χ εἰς τήν Κόρινθον ἐπραγματοποιήθει τό πρῶτον πανελλήνιον συνέδριον, τό ὁποῖον ἀνέδειξεν τόν Βασιλέα τῆς Μακεδονίας Φίλιππον ἀνώτατον πολεμικόν ἀρχηγόν τῶν Ἑλλήνων, μέ σκοπόν νά τιμωρήσουν τούς Πέρσας πού εἶχον προξενίσει πολλά δεινά εὶς τούς Ἕλληνας. Μετά τόν θάνατον τοῦ Φιλίππου καί πάλιν εἰς τήν Κόρινθον τό 336 Π.Χ ὁ υἱός του Ἀλέξανδρος καί μετέπειτα ὀνομασθής Μέγας ἀνεκηρύχθει (κατασταθείς) τῶν Ἑλλήνων ἡγεμών.

Δ) Εἰς τήν Κόρινθον ὁ Μ. Ἀλέξανδρος συνάντησεν εἰς τό πυθάρι του τόν κυνικόν φιλόσοφον Διογένην, εἰς αὐτήν τήν συνάντησιν ἐγένοτο σπουδαῖος διάλογος, μικρόν ἀπόσπασμα παραθέτομεν ἀπό τόν Πλούταρχον· ὡς δ΄ἐκεῖνος ἀσπασάμενος καί προσειπών αὐτόν ἠρώτησεν· εἴ τίνος τυγχάνει δεόμενος, ἀπαντών εἶπεν: μικρόν ἀπό τοῦ ἡλίου μετάστηθι. Πρός τοῦτο λέγεται τόν Ἀλέξανδρον οὕτω διατεθῆναι καί θαυμάσαι καταφρονηθέντα τήν ὑπεροψίαν καί τό μέγεθος τοῦ ἀνδρός, ὥστε τῶν περί αὐτόν ὡς ἀπήεσαν διαγελώντων καί σκωπτόντων, ἀλλά μήν ἐγώ, εἰ μή Ἀλέξανδρος ἤμην, Διογένης ἄν ἤμην.

«Ἐκεῖνος δέ, δηλ ὁ Ἀλέξανδρος πλησίαζοντας καί χαιρετίζοντας τον λέγοντας ἠρώτησεν αὐτόν· ἐάν ἔχει ἀνάγκη κάποιου πράγματος, καί αὐτός ἀπήντησεν· μετακινήσου ὁλίγον ἀπό τόν ἥλιο. Ὡς πρός αὐτό λέγεται ὅτι κατ΄αὐτόν τόν τρόπον ἐμεταχειρίσθη τόν Ἀλέξανδρον, καί παρά τήν περιφρόνησιν (πού ὑπέστει ὁ Ἀλέξανδρος), ἐθαύμασεν τήν ὑπερηφάνια καί τό μέγεθος τοῦ ἀνδρός, ὥστε ἐνῶ ἡ περί αὐτόν συνοδεία ἀπομακρυνόταν μειδιάζοντας καί ἀστειευόμενοι, ὁ Ἀλέξανδρος εἶπεν: ἐάν δέν ἤμουν ὁ Ἀλέξανδρος θά εἴθελα νά ἤμουν Διογένης». Ὁ διάλογος τῶν δύο ἀνδρῶν ἦτο σπουδαῖος, καθ΄ὅτι δέν ἐπεριορίσθει εἰς αὐτάς μόνον τάς λέξεις, καθ΄ὅτι ὁμίλησαν περί γεωπολιτικής καί χρηστής διοικήσεως.

Σεβαστοί μου Κύριοι αὐτόν τόν διάλογον τόν ἔκαμαν χωρίς μεταφραστήν, γιατί καί

Τί σχέσιν δύνασθε ἐσεῖς νά ἔχετε μέ τήν ΑΘΗΝΑΝ, τόν ΔΙΑΝ τόν ΑΠΟΛΛΩΝΑ, τόν ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΝ, τόν ΦΙΛΙΠΠΟΝ, τόν ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΝ, καί τήν ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΝ, πού ἀπεικονίζονται εἰς αὐτά τά νομίσματα καί ὄχι μόνον αὐτά.         

 Ἡ Ἑλληνική γλῶσσα εἶναι ἡ ἴδια ἀπό τότε μέχρις σήμερον. Εἶναι δέ αὐτονόητον νά μήν γνωρίζετε τήν ἐννοιολογίαν τῶν λέξεων διότι, δέν ὁμιλεῖτε Μακεδονικά, ἄρα δέν ὁμιλεῖτε Ἑλληνικά, ὁμιλεῖτε μίαν ἄλλην γλῶσσαν τήν ὁποίαν δέν ἀντιλαμβανόμεθα, καί ὡς ἐκ τούτου δέν εἶσθε Μακεδόνες.

 Ἔχετε καί ἕναν ὑπουργόν ἐξωτερικῶν πού τόν λένε Νίκολα Ντιμιτρόφ Никола Димитров. Βεβαίως καί τό ὄνομα του εἶναι ἀρχαιοελληνικόν, ἀλλά οὔτε ὁ ἴδιος δέν γνωρίζει τί σημαίνει. Νικόλαος, λέξις σύνθετος ἀπό τό νίκη +λαός, δηλ. αὐτός ποῦ ὁδηγεῖ σέ νίκη τόν λαόν του, καί Δήμητριος προέρχεται ἀπό τήν θεά Δήμητρα.

 Βεβαίως δέν θά γνωρίζετε ἐάν ὁ Μέγας Ἀλέξανδρος εἶχεν πολεμικόν στόλον καί ποῖος ἦτο ὁ ναύαρχος του. Εἶχεν λοιπόν πολεμικόν στόλον ἀποτελούμενον ἀπό 150 τριήρεις ἐκ τῶν ὁποίων αἱ 29 ἦσαν Ἀθηναϊκαί. Ὁ δέ ναύαρχος τοῦ στόλου ἦτο ὁ Νέαρχος ἀπό τήν Κρήτη ὁ ὁποῖος θεωρεῖται ἕνας ἀπό τούς μεγαλύτερους Ναυάρχους ὅλων τῶν ἐποχῶν, καθ΄ὅτι ἔφθασεν καί ἐξερεύνισεν τόν Ἰνδόν ποταμόν. Καί ἐπειδή δηλώνετε ὅτι δικαίωμα σας εἶναι ὁ αὐτοπροσδιορισμός, ἐπιτρέψετε καί εἰς τόν ἴδιο τόν Μ. Ἀλέξανδρον τόν αὐτοπροσδιορισμόν. Νά σᾶς ἐνημερώσω ὅτι εἰς τήν μάχην τοῦ Γρανικοῦ ποταμοῦ ἡ φιλαργυρία ὅπλισεν τά χέρια "ἑλλήνων" νά συστρατευθοῦν ὡς μισθοφόροι ὑπέρ τῶν Περσῶν καί ἐναντίον τοῦ ΜΕΓΑΛΟΥ ΑΛΕΞΑΝΡΟΥ καί τῶν Ἑλλήνων ἦσαν περί τούς 2.500 (ἕλληνες) μισθοφόροι τῶν Περσῶν. Ἀλλά ἀς δοῦμεν τί ἔκαμεν μέ δαύτους: «καὶ τούτοις τήν τε φάλαγγα ἐπαγαγὼν καὶ τοὺς ἱππέας πάντῃ προσπεσεῖν κελεύσας ἐν μέσῳ δι᾽ ὀλίγου κατακόπτει αὐτούς, ὥστε διέφυγε μὲν οὐδείς». Δηλ. ὁ Μέγας Ἀλέξανδρος ὁδηγόντας τήν φάλαγγαν του πρός αὐτούς καί συγχρόνως δίδοντας διαταγήν εἰς τούς ἱππεῖς νά ἐπιτεθοῦν ἐναντίον τῶν μισθοφόρων (ἑλλήνων) τούς ὁποίους κατέσφαξεν, καί οὐδείς διέφυγεν». Καί αὐτονόητον ἦτο νά τούς κατασφάξη διότι ὡς εἶπεν: «ὅτι παρά τά κοινῇ δόξαντα τοῖς Ἕλλησιν, Ἕλληνες ὄντες ἐναντία τῇ Ἑλλάδι ὑπέρ τῶν βαρβάρων ἐμάχοντο» ΑΡΡΙΑΝΟΣ: ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΑΝΑΒΑΣΙΣ 1.16.7. Δηλ. παρά τήν κοινήν ἀπόφασιν τῶν Ἑλλήνων, (πού εἶχον λάβει εἰς τήν Κόρινθον) αὐτοί ὄντας (ἕλληνες), ἐναντίον τῆς Ἑλλάδος καί ὑπέρ τῶν βαρβάρων ἐμάχοντο.

Ἀπό τήν νίκην του αὐτήν, ἔστειλεν ὡς Ἕλλην Μακεδών 300 Περσικάς ἀσπίδας πρός τιμήν τῆς Ἀθηνᾶς εἰς τήν Ἀκρόπολιν τῶν Ἀθηνῶν. Εἰς μίαν ἄλλην μάχη, τῆς Ἰσσοῦ, ἐπειδή ἀπάναντι του εἶχεν πάλιν "ἕλληνες" μισθοφόρους τῶν Περσῶν διά νά ἐνθαρρύνη τούς στρατιώτας του λέγει: «ἐμεῖς οἱ Ἕλληνες θά πολεμήσωμεν καί ἐναντίον χρεοκοπημένων "ἑλλήνων" οἱ ὁποῖοι προδίδουν τήν πατρίδα τους καί τήν δόξαν τῶν προγόνων των μέ ἀντίτιμον ἕναν εὐτελήν μισθόν». Μετά τήν μάχην τῆς Ἰσσοῦ ὁ Ἀλέξανδρος γράφει εἰς τόν Δαρεῖον:«Οἱ ὑμέτεροι πρόγονοι ἐλθόντες εἰς τήν Μακεδονίαν καί τήν ἄλλην Ἑλλάδα κακῶς ἐποίησαν ἡμᾶς οὐδέν προηδικημένοι. Ἐγώ δέ τῶν Ἑλλήνων ἡγεμών κατασταθείς καί τιμωρήσασθαι βουλόμενος Πέρσας, διέβην εἰς τήν Ἀσίαν, ὑπαρξάντων ὑμῶν».Πηγή ΑΡΡΙΑΝΟΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΑΝΑΒΑΣΙΣ 2.14.4 Διαπιστώνετε καί ἐσεῖς ὅτι μέ τά ἀνωτέρω ὁ Μ. Ἀλέξανδρος ταυτοποιοῦσεν τόν ἑαυτόν του ΕΛΛΗΝΑ. Δ΄αὐτό καί ἡ παγκόσμιος κοινότης, τήν μετά τοῦ Μεγάλου Ἀλεξάνδρου περίοδον τήν ὀνομάζει Ἑλληνιστικήν περίοδον.

Πρόεδρος τοῦ κράτους τῶν Σκοπίων ἔχει διατελέσει κάποιος ὀνόματι Νίκολα Γκρούεφσκι ὁ ὁποῖος δηλώνει Μακεδών τοῦ ὁποίου ὁ πατήρ ἐχει γεννηθεῖ εἰς τήν Ἀχλάδα Φλωρίνης καί τοῦ ὁποίου ὁ παππούς Γρούϊος Νικόλαος κατά τήν διάρκειαν τοῦ Ἑλληνο-Ἰταλικοῦ πολέμου ἐπολέμησεν ὡς στρατιώτης τοῦ Ἑλληνικοῦ στρατοῦ, πληγώθηκε εἰς τήν μάχην καἰ ἀπεβίωσεν εἰς τό στρατιωτικόν νοσοκομεῖον Φλωρίνης τό 1940, τό δέ ὄνομα του εἶναι χαραγμένον εἰς τό ἡρῶον τῆς Ἀχλάδας. Νίκολα Γκρούεφσκι, σαφῶς καί ἐσύ δέν γνωρίζεις τήν προέλευσιν καί τήν ἔννοιαν τοῦ ὀνόματος σου διότι καί αὐτό εἶναι ἀρχαιοελληνικόν, καί αὐτή ἡ λέξις εἶναι σύνθετος, Νικόλαος=Νίκη + λαός, ὁ ὁδηγών σέ νίκη τόν λαόν του.

Ἐάν παρά ταῦτα σεβαστέ μου Κύριε ἐξακολουθεῖς νά δηλώνης Μακεδών καί ὡς φαίνεται εἶσαι, διότι καί ὁ παπποῦς σου ἠγωνίσθη καί ἐθυσιάσθη ὑπέρ τῆς Ἑλλάδος, μάθε τήν μητρικήν σου γλῶσσα, αὐτήν τῆς μητέρας μας πατρῖδος τῆς Ἑλλάδος διά νά μήν χρειαζόμεθα μετραφραστήν καί ἔλα νά ἑνώσωμεν τήν πατρίδα μας νά τήν κάνωμεν ἀκεραίαν, διότι ἀκόμη εἶναι ἀκρωτηριασμένη πρός τά βόρεια σύνορα της καί ὄχι μόνον. Καί ἐσύ ἴσως νά εἶσαι ἕνα ἀπό τά θύματα τοῦ παιδομαζώματος.

 Ὁ δέ μέγας θεωρητικός τῆς πανελληνίου συμμαχίας καί τῆς ἐκστρατείας κατά τῶν βαρβάρων μέγας φιλόσοφος Ἰσοκράτης ἔγραψεν εἰς τόν Βασιλέα τῆς Μακεδονίας Φίλιππον: «μέλλω γάρ σοι συμβουλεύειν προστῆναι τῆς τε τῶν Ἑλλήνων ὁμονοίας καὶ τῆς ἐπὶ τοὺς βαρβάρους στρατείας: ἔστι δὲ τὸ μὲν πείθειν πρὸς τοὺς Ἕλληνας συμφέρον, τὸ δὲ βιάζεσθαι πρὸς τοὺς βαρβάρους χρήσιμον».

 Δηλ. Σκέπτομαι νά σέ συμβουλεύσω νά τοποθετηθῆς ἐπικεφαλής τῆς ἑνότητος τῶν Ἑλλήνων, διά τήν ἐκστρατίαν ἐναντίον τῶν βαρβάρων: εἶναι δέ πρός τό συμφέρον τῶν Ἑλλήνων νά πεισθοῦν εἰς αὐτό, χρήσιμος δέ εἶναι ἡ ἰσχυρά πίεσις πρός τούς βαρβάρους.

  Αὐτά ἦσαν τά χρόνια τῆς ἀκμαζούσης Ἑλλάδος, μετά παρέλευσιν 2.320 ἐτῶν εὐρισκόμεθα εἰς παρακμήν. Εἰς τήν ἡγεσίαν τῶν Ἐλλήνων εὐρίσκονται ἄνθρωποι ὄχι τῆς βουλήσεως τοῦ Ἀλεξάνδρου «τῷ κρατίστῳ», ἀλλά ἀντιθέτως, φοβισμένοι, μικροῦ βελινεκοῦς, περιορισμένης εὐθύνης, ἐλαστικῆς συνειδήσεως οἱ ὁποῖοι εὐκόλως διαπραγματεύονται καί παραχωροῦν τό ὄνομα τῶν ὀνομάτων αὐτό τό τοῦ Μεγάλου Ἀλεξάνδρου, διαμελίζουν τά ἰμάτια του καί τό Βασίλειον του. Εὐρίσκονται καί ἄλλοι εἰς τήν ἡγεσίαν τῆς Ἑλλάδος διά τούς ὁποίους ὡς νά ἔχη παγώση ὁ χρόνος ὁ μέγας ἥρωας μας τοῦ 1821 Μακρυγιάννης, γράφει:« Καί ἐπῆγα πάλιν εἰς τούς φίλους μου τούς Ἁγίους. Ἄναψα τά καντήλια καί ἐλιβάνισα λιβάνιν καλόν ἁγιορείτικον. Καί σκουπίζοντας τά δάκρυά μου τούς εἶπα, δέν βλέπετε ποῦ θέλουν νά κάμουν τήν Ἑλλάδα παλιοψάθα; Βοηθεῖστε, διότι μᾶς παίρνουν, αὐτοί οἱ μισοέλληνες καί ἄθρησκοι, ὅ,τι πολυτίμητον τζιβαϊρικόν ἔχομεν. Καί εἶπαν οἱ ἄθρησκοι πού ἐβάλαμεν εἰς τόν σβέρκο μας νά μή μανθάνουν τά παιδιά μᾶς Χριστόν καί Παναγίαν. Καί βγῆκαν ἀκόμη νά’ ποτάξουν τήν Ἐκκλησίαν, διότι ἔχει πολλήν δύναμη καί τήν φοβοῦνται. Καί εἶπαν λόγια ἄπρεπα διά τούς παπάδες».Ἡ ἴδια φάρα διαιωνίζεται ἀπό τότε μέχρις σήμερον, μέ ἀνατολίτικη κουτοπονηριά ἐπῆρεν τήν ἐξουσίαν διά νά ξεπουλήση Ἑλλάδα καί Ἱστορίαν.

 Ὁ Μέγας Ἀλέξανδρος δέν ἐξουσιοδώτησεν κανέναν διά νά διαμελίση τά ἰμάτια του, νά διαμελίσουν τό Βασίλειον σέ ἄνω, κάτω, Βόρεια, Νότια καί οὔτε νά διαπραγματευτοῦν τό ὄνομα του. Καί ἐπειδή ἦτο ΜΕΓΑΣ καί ὄχι ἄλλο τί, δέν ἐκαθησεν ὡς ἕνας μαλθακός νά λύση τόν Γόρδιον δεσμόν, διότι ἡ γελειοποίησις ἦτο βεβαία, ἀλλά τόν ἔκοψεν μέ τό σπαθί του, ἐσεῖς ἀπλῶς διαπραγμετεύεσθε τήν παραχώρησιν.

Εἰς δέ τούς σημερινούς ΣΟΦΟΥΣ ΗΓΕΜΟΝΑΣ τῆς Ἑλλάδος πρέπει νά τούς δοθεῖ τό βραβεῖον Νόμπελ εὐφυῒας, καθ΄ὅτι κατόρθωσαν νά λύσουν τό ἄλυτον ἀπό τούς ἐπιστήμονας μυστήριον τοῦ χώρου καί τοῦ χρόνου, δηλ τοῦ χωρόχρονου. Διότι μετά παρέλευσιν 2.340 ἐτῶν ἀπό τοῦ θανάτου τοῦ Μεγάλου Ἀλεξάνδρου αἰσθάνονται νά εἶναι συνταξιδιῶται καί συμπολεμισταί του, κάθ΄ ὅτι μετά τόν θάνατον τοῦ Μεγάλου Ἀλεξάνδρου ἐκεῖ εἰς τάς Ἰνδίας μιά ὁμάδα Ἰνδῶν τούς εἶπεν: ἐμεῖς εἴμαστε οἱ Μακεδόνες καί ὄχι ἐσεῖς, οἱ δέ ΣΟΦΟΙ ΗΓΕΜΟΝΕΣ ΜΑΣ τούς ἀπάντησαν: ναί ἔχετε δίκιο, ἐσεῖς εἴσαστε οἱ Μακεδόνες καί ὄχι ἐμεῖς, γιατί ἐμεῖς εἴμαστε Ο ΚΑΝΕΝΑΣ.

Μετά παρέλευσιν 2.340 ἄκουσον, ἄκουσον ἀπό τόν θάνατον τοῦ Μεγάλου Ἀλεξάνδρου μερικοί τοῦ κράτους τῶν Σκοπίων αἰσθάνονται ὅτι εἶναι ἀπόγονοι του καί διεκδικοῦν τήν κληρονομιά του. Κάποιος ἔπρεπεν νά τούς πεῖ: παιδιά αὐτά εἶναι θέματα πού ἄπτονται ἄλλης ἐπιστήμης καί ὄχι τῆς πολιτικῆς ἤ τῆς ἱστορίας, ἄπτονται τῆς ψυχαναλύσεως καί ψυχοθεραπείας.

Οἱ μοναχοί ἀλλά καί ἀδελφοί Κύρριλος 826-869 καί Μεθόδιος 815-885 καταγόμενοι ἀπό τήν Θεσσαλονίκη εἶναι αὐτοί πού ἐκχριστιάνισαν τούς Σλάβους καί διέδωσαν καί τό Ἑλληνικόν ἀλφάβητον. Δ΄αὐτό τό Σλαβικόν ἀλφάβητον ὁμοιάζει μέ τό Ἑλληνικόν.

Τοῦ Μπαραμπούτη Νικολάου
Ἰατροῦ Παθολόγου
Ὑποψηφίου βουλευτή μέ τήν ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ εἰς τόν Νότιον τομέa