Οι σκάρτοι - Κείμενο του Γεώργιου Γρίβα Διγενή

Ο Θεός σχωρέσοι την ψυχή του Μεταξά. Και να την σχωρέση δυο φορές. Διότι εμούτζωσε τους πολιτικούς και εξέσχισε το Σύνταγμα προ της ανάγκης να σωθή η Ελλάς. Διότι επρόλαβε και εκτύπησε τον κομμουνισμόν ώστε να πραγματοποιηθή το Αλβανικόν έπος. Υπήρχε και τότε Κυβέρνησις και Βουλή. Ο κίνδυνος της ακυβερνησίας και ο εκ του κομμουνισμού τοιούτος, έστρεψε τα βλέμματα του τότε πολιτικού κόσμου προς διαφόρους πολιτικάς λύσεις. Όλοι ανεγνώρισαν ότι απαιτούνται στιβαρά χέρια για να σωθή ο τόπος. Πολλοί, αν όχι όλοι, ήθελον μια δικτατορία, ουδείς όμως ετόλμα να αναλάβει τας ευθύνας της. Και τότε, επρόβαλε ο Μεταξάς και είπε: Θα αναλάβω ΕΓΩ. Και ανέλαβε. Και έσωσε τον τόπον. Διότι έδωσε ΠΝΟΗΝ. Προπαρασκεύασε την Χώραν και την ωδήγησε. Ας επικρίνουν όσον θέλουν, σήμερον, οι ψοφοδεείς πολιτικοί και μερικοί πικρόχολοι επικριταί του.

Ας ξεχνούν και οι ξένοι οι οποίοι, αφού τον αγκάλιασαν τότε, σήμερον δεν ανέχονται καν να ακούσουν το όνομά του. Ας επικρίνουν και το έργον του, δηλαδή, το έργον εκείνο το οποίον τους ΕΣΩΣΕ. Ο Ελληνικός λαός, όμως, δεν θα ξεχάση ποτέ το έργον του Μεταξά και αυτό θα είναι η καλυτέρα μετά θάνατον αμοιβή του. Δεν υπήρξαμεν τότε φίλοι του. Σήμερον όμως υποκλινόμεθα και τιμώμεν το έργο του.

Αλλά, μας λέγουν, ο Μεταξάς υπήρξε δικτάτωρ. Δεν μας συγκινούν οι τύποι, ούτε αι κεναί λέξεις των θεωρητικών της πολιτικής. Οι θεσμοί δεν έχουν ουδεμίαν αξίαν. Εκείνο που μας ενδιαφέρει είναι το αποτέλεσμα. Χάρις εις τον Μεταξά η Ελλάς εσώθη τότε και εδοξάσθη.

Σήμερον, όπως και τότε, ευρισκόμεθα προ ακυβερνησίας και προ σοβαρωτέρου και απειλητικωτέρου κομμουνιστικού κινδύνου. Έχομεν και σήμερον Κυβέρνησιν και Βουλήν. Κυβέρνησιν όμως εις την οποίαν μετέχουν διάφορα πολιτικά τραστ, με μόνον γνώμονα το πολιτικόν κέρδος και την πάση θυσία πολιτικήν επικράτησιν. Σήμερον, όπως και τότε, όλοι αντιλαμβάνονται ότι απαιτούνται στιβαρά χέρια.

Σήμερον όμως, εν αντιθέσει προς τότε, θέλομεν να μείνωμεν προσηλωμένοι προς τον κοινοβουλευτισμόν, μολονότι με τα καλούπια του κοινοβουλευτισμού δεν ημπορούμε να προχωρήσουμε. Σήμερον, εν αντιθέσει προς τότε, οι πολιτικοί έχουν πλάτες, την βοήθειαν ξένων. Και ενώ άνευ αυτής θα ηύχοντο, όπως και τότε, να ευρίσκετο κάποιος να τους απαλλάξη της ευθύνης, παραμένουν όμως κολλημένοι στην αρχή σαν στρείδια, διότι υπάρχει σύγχυσις ευθυνών μεταξύ ιδικών των και τοιούτων των ξένων.

Γι’ αυτό ακούονται αι υστερικαί κραυγαί των πολιτικών της χώρας μας: Να μη θιγεί ο Κοινοβουλευτισμός! Να μη θιγεί η λαϊκή κυριαρχία! Και όμως όλα παρεβιάσθησαν όχι χάριν της Ελλάδος, αλλά χάριν του κόμματος. Και ιδού πως: Ο λαός έδωσε την εμπιστοσύνην του εις ένα πολιτικόν συνδυασμόν. Μετά δέκα μήνας, δεν γνωρίζομεν πως, την Κυβέρνησιν διεδέχθη άλλη, εις την οποίαν μετέχουν και πολιτικά κόμματα, των οποίων το πολιτικό πρόγραμμα δεν ενέκρινεν ό λαός. Επί κεφαλής αυτής ετέθη ανήρ εξωκοινοβουλευτικός. Σήμερον πληροφορούμεθα, ότι η Κυβέρνησις αυτή δεν αρέσει και εις τους ξένους. Θέλουν άλλην, εις την οποίαν να μετέχη και το Κέντρον το οποίον δεν έχει τας αυτάς πολιτικάς και πολιτειακάς πεποιθήσεις με τα νυν συνεργαζόμενα εν τη Κυβερνήσει κόμματα και του οποίου την καθόλου πολιτικήν απεδοκίμασεν ο λαός δια της ψήφου του της 31ης Μαρτίου.

Αλλά και εις τα παρασκήνια συμβαίνουν και άλλα. Ο κ. Α. πολιτικός αρχηγός, ο οποίος διαθέτει 20 βουλευτάς, επισκέπτεται τον κ. Μακ Βη και του λέγει κάτι στ’ αυτί. Την άλλην ημέραν ο Ελληνικός λαός πληροφορείται δια του Τύπου ότι γίνονται συζητήσεις δια συγκρότησιν νέας Κυβερνήσεως. Τότε ο κ. Β. πολιτικός αρχηγός, ο οποίος έχει κάμει ένα πολιτικό τραστ, τρέχει ολοταχώς, δια να προλάβη, εις τον κ. Μακ Βη και του λέγει και αυτός κάτι στ’ αυτί. Νέαι ζυμώσεις, νέαι διαδόσεις.

Ο Ελληνικός λαός φωνάζει, διαμαρτύρεται δια την όλην κατάστασιν. Ουδείς τον ακούει.

Αυτά όλα τι σημαίνουν; Ας μας πουν οι κ.κ. συνταγματολόγοι εάν αυτό το οποίον γίνεται λέγεται κοινοβουλευτισμός και σεβασμός προς την λαϊκήν ετυμηγορίαν της 31ης Μαρτίου.

Ημείς οι οποίοι δεν είμεθα προσηλωμένοι εις τους τύπους, θα εδικαιολογούσαμε  όλα όσα συνέβησαν και συμβαίνουν, εάν επρόκειτο  να επιτευχθή ο σκοπός. Δυστυχώς ευρισκόμεθα εις την δυσάρεστον θέσιν να διαπιστώσωμεν, ότι πάμε κατά διαβόλου. Διατεινόμεθα ότι κρατούμε καλά στα χέρια μας τον κοινοβουλευτισμόν και παραδίδουμε την Ελλάδα εις τον διεθνήν κομμουνισμόν.

Και όλα αυτά συμβαίνουν δια δύο λόγους. Πρώτον, διότι οι πολιτικοί μας δεν εννοούν να ξεκολλήσουν από την αρχήν. Αναγνωρίζουν, ενδομύχως, την αποτυχίαν των και την ανικανότητά των να τα βγάλουν πέρα, αισθάνονται όμως πίσω των τις πλάτες των ξένων, οι οποίοι τους υποστηρίζουν, προσκεκολλημένοι και αυτοί εις τον κοινοβουλευτισμόν. Έτσι, εάν αποτύχουν, τας ευθύνας θα τας έχουν οι ξένοι εάν όμως επιτύχουν, χάρις μόνο εις τους ξένους, τότε όλα είναι δικά τους. Δεύτερον, διότι οι ξένοι επενέβησαν ευθύς εξ αρχής περισσότερον από ό,τι έπρεπε εις τα εσωτερικά μας. Σήμερον ίσως να μην έχουν άδικο διότι εκεί όπου έφθασαν τα πράγματα δεν ημπορεί να γίνη άλλως. Αντελήφθησαν ότι ευρίσκονται προ πολιτικών ανικάνων τους οποίους, εάν αφήσουν μόνους, θα τα κάμουν θάλασσα.

Οι Αγγλοαμερικάνοι δια της ενεργού αναμίξεώς των εις τα εσωτερικά μας ανέλαβον ευθύνας. Γνωρίζομεν ότι και η σημερινή Κυβέρνησις δεν τους ικανοποιεί, όπως δεν ικανοποιεί και ημάς. Διατί όμως στριφογυρίζουν πάντοτε περί τα ίδια πολιτικά πρόσωπα; Δεν υπάρχει άλλη λύσις του εσωτερικού πολιτικού μας προβλήματος;

Γνωρίζουν ότι οι πολιτικοί αρχηγοί απέτυχον. Εάν ούτοι ήσαν υπάλληλοι, θα ετίθετο εκτός υπηρεσίας. Εάν ήσαν αξιωματικοί, θα τοις αφηρείτο η διοίκησις και θα απεστρατεύοντο. Ως πολιτικοί όμως όσον αποτυγχάνουν, τόσον ανέρχονται. Γνωρίζουν, επίσης, ότι ούτοι δεν εκπροσωπούν σήμερον την θέλησιν του λαού. Ότι ουδεμία αρμονία υφίσταται μεταξύ λαϊκού αισθήματος και Κυβερνώντων. Αλλά και εάν τυχόν δεν το γνωρίζουν, ώφειλον να το μάθουν, επικοινωνούντες με τον λαόν. Αντί, συνεπώς, να συζητούν με τους πολιτικούς αρχηγούς «στ’ αυτί», θα ήτο προτιμότερον να λάβουν επαφήν με τον λαόν. Αντί να τους καλούν και να ζητούν την γνώμην των δια πολιτικάς λύσεις , θα ήτο προτιμότερον να πλησιάσουν αυτοί τον λαόν και να πληροφορηθούν ποίας λύσεις αυτός προτείνει.

Και τότε, ο λαός αυτός, θα τους έλεγε: Την σημερινήν Κυβέρνησιν, η οποία μας επεβλήθη, την ηνέχθημεν γιατί την ενομίσαμεν ικανήν να εκπληρώσει εκείνο που θέλουμε, το οποίο και μας υπεσχέθη. Βλέπομεν όμως σήμερον ότι ηπατήθημεν. Γι’ αυτό, ό,τι πράττει δεν είναι της ημετέρας εγκρίσεως. Ημείς θέλουμε να εγκαταλείψει την αρχήν δια να δοκιμασθούν και άλλοι. Πως θα τα βολέψετε ώστε και αυτή να φύγη και σεις να τηρήσετε τους τύπους, αυτό είνε δική σας δουλειά. Ημείς δεν ξέρουμε τι λέγει το Σύνταγμα. Σύνταγμα είναι η θέλησίς μας. Δεν μας ενδιαφέρουν οι τύποι, μας ενδιαφέρει να σωθή η Ελλάς.

Ποιοι θα αναλάβουν; Δεν είναι δύσκολον να βρεθούν. Ο καθένας έχει μια ιστορία, ένα παρελθόν. Θέλουμε άνδρας. ΟΙ ΟΠΟΙΟΙ ΝΑ ΕΦΑΡΜΟΣΟΥΝ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗΝ ΕΚΕΙΝΗΝ ΤΗΝ ΟΠΟΙΑΝ ΕΝΕΚΡΙΝΕΝ Ο ΛΑΟΣ ΔΙΑ ΤΗΣ ΨΗΦΟΥ ΤΟΥ ΤΗΣ 31 ΜΑΡΤΙΟΥ ΚΑΙ ΤΗΝ ΟΠΟΙΑΝ ΖΗΤΕΙ ΝΑ ΕΦΑΡΜΟΣΘΗ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΟΝ: ΤΗΝ ΠΑΤΑΞΙΝ ΤΟΥ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗΝ ΤΗΣ ΑΝΤΑΡΣΙΑΣ.  Με μόνα κριτήρια, όχι το όνομα και τους τίτλους, αλλά τα προσόντα τα απαιτούμενα εις τας σημερινάς περιστάσεις. Και αυταί απαιτούν άνδρας με χαρακτήρα, αποφασιστικότητα, φιλοπατρίαν και όχι απλώς να γνωρίζουν το Συνταγματικόν και διεθνές δίκαιον. Ο Μάρκος δεν ξέρει τίποτε από αυτά, ίσως να μη γνωρίζει και ανάγνωσιν και γραφήν και εν τούτοις τα κατάφερε καλύτερα από τους «επτά» σοφούς νομομαθείς.

Μάλιστα, φίλοι Αγγλοσάξωνες, αυτά θα σας έλεγεν ο Ελληνικός λαός. Ζητήσατε, λοιπόν, τους καταλλήλους ανθρώπους είτε εντός είτε εκτός του κοινοβουλίου. Μη στριφογυρίζετε περί τα ίδια πολιτικά πρόσωπα. Είναι ΣΚΑΡΤΑ. Εκείνους δε που αναγνωρίζετε και σεις σκάρτους, μη προσπαθήτε να τους ξεδιαλύσετε, γιατί πάλι σκάρτους θα βγάλετε. Μη προσπαθήτε να στηρίξετε πολιτικούς οι οποίοι έχασαν το λαϊκό έρεισμα. Διότι έρχεσθε σεις, πλέον, εις αντίθεσιν προς την θέλησιν του λαού και εξασκείτε εις τον τόπον αυτόν δικτατορίαν.

Αλλά… και ωθείτε προς μίαν άλλην λύσιν. Εκείνην την οποίαν έδωσεν ο Μεταξάς! Και την οποίαν τώρα, εν τη απελπισία του, πιθανόν να δώση ο ΛΑΟΣ.

Διαβάστε περισσότερα κείμενα του Γεωργίου Γρίβα Διγενή, διαβάζοντας το βιβλίο "Πολιτικά Κείμενα από την εφημερίδα των Χιτών", που μπορείτε να βρείτε εδώ