Διδαχαί και διδάγματα από την σοφία των προγόνων μας

Ἡ Γαλλική ἐφημερίδα Le Figarο μέ αὐτήν τήν φωτογραφίαν εἰς τάς 13/05/2019   γράφει: Ἀθήνα ἡ αἰώνια πόλις. Ἡ Ἀκρόπολις εἶναι μεταξύ τῶν μεγαλύτερων θαυμάτων πού ἔχει συλλάβει ποτέ ὁ ἀνθρώπινος νοῦς.

 Θά μᾶς ἐπιτρέψει ἡ καλή ἐφημερίς νά προσθέσωμεν καί ἄλλο ἕνα ΕΛΛΗΝΙΚΟΝ ΘΑΥΜΑ. Τό θαῦμα τῶν θαυμάτων τήν ΕΛΛΗΝΙΚΗΝ ΓΛΩΣΣΑΝ, πού εἰς αὐτήν ἔχουν γραφεῖ τά δύο μεγαλύτερα ποιήματα ὅλων τῶν ἐποχῶν ΙΛΙΑΔΑ καί ΟΔΥΣΣΕΙΑ, ἀλλά καί αἱ μεγαλύτεραι τραγωδίαι ὅλων τῶν ἐποχῶν, ἀλλά καί ἡ λογική καί φιλοσοφία ὅλων τῶν ἐποχῶν, ἀλλά καί τά μαθηματικά ὅλων τῶν ἐποχῶν,  καί ἡ ἰατρική ὡς ἐπιστήμη. Αὐτά ἀποτελοῦν τήν πνευματικήν μας κληρονομιάν, καί ἐπ΄αὐτῶν ἔχομεν τά πνευματικά δικαιώματα. Ἀντιληπτόν εἶναι ὅτι ἐάν θά αἰτήσωμεν ὅτι τό 3,14 τοῦ Ἀρχιμήδους ἤ τό Πυθαγόριον Θεώρημα ἤ αὐτό τῆς μετρήσεως τοῦ ἐμβαδοῦ τῶν τριγώνων  τοῦ Ἥρωνος τοῦ Ἀλεξανδρινοῦ, δέν ἐπιθυμοῦμεν νά διδάσκεται εἰς τά σχολεία, π.χ Γερμανίας θά πέση εἰς αὐτά μαῦρο σκοτάδι, θά κλείσουν.  Ἀλλά δυστυχῶς αὐτήν τήν γλῶσσαν τήν κακοποιήσαμεν, ποιοί; Βεβαίως ἡ  Ἀκρόπολις δέν συγκαταλέγεται μεταξύ τῶν ἑπτά θαυμάτων τῆς ἀρχαιότητος, πού ἐξ αὐτῶν τά πλείστα εἶναι Ἑλληνικά: Ὁ κολοσσός τῆς Ρόδου, Ὁ φάρος τῆς Ἀλεξανδρείας, Τό ἄγαλμα τοῦ Διός εἰς Ὀλυμπίαν, Ὁ ναός τῆς Ἀρτέμιδος εἰς Ἔφεσον, Τό Μαυσολεῖον τῆς Ἀλικαρνασσοῦ, Ἡ πυραμίς τοῦ Χέοπος, Οἱ κρεμαστοί κῆποι τῆς Βαβυλῶνος.

Ἡ Ἀκρόπολις εἶναι τό μεγαλύτερον θαῦμα, πού ἔχει συλλάβει ἀνθρώπινος νοῦς. Σαφῶς καί ἡ Ἀκρόπολις δέν ἔγινεν τυχαίως, ἀλλά διότι εἰς αὐτόν τόν εὐλογημένον τόπον ἐγεννήθησαν οἱ μεγαλύτεροι νοήμονες ὅλων τῶν ἐποχῶν καί ἔκαναν  τόν ἕναν καί μοναδικόν πολιτισμόν τόν Ἑλληνικόν. Ἐν τῇ εὐρεία ἐννοία διά νά γίνη ἡ Ἀκρόπολις συνεργάσθηκαν τά μεγαλύτερα μυαλά ὅλων τῶν ἐποχῶν, θά ἀναφέρωμεν μερικά: Μίνωας, Φειδίας, Ἡρακλῆς, Θησέας, Ἰάσωνας μέ τήν Ἀργώ, Σαπφώ, Ὅμηρος, Ὀδυσσεύς, Πρίαμος, Πεισίστρατος, Λεωνίδας, Μιλτιάδης, Θεμιστοκλῆς, Σόλων, Ιπποκράτης, Μέγας Ἀλέξανδρος, Σοφοκλῆς, Εὐριπίδης, Αἰσχύλος, οἱ Ἑπτά Σοφοί, Ἐρατοσθένης, Ἀναξίμανδρος, Ἀρχιμήδης, Πυθαγόρας, Εὐκλίδης, Ἥρων ὁ Ἀλεξανδρεύς, Ἀριστείδης, Ἰσοκράτης, Διογένης, Θουκυδίδης, Πλούταρχος, Ξενοφών, Ἡρόδοτος, Ἠράκλειτος  Περικλῆς, Πλάτων, Σωκράτης, Πραξιτέλης, Ἀριστοτέλης, Ἰκτῖνος, Καλικράτης, Φίλιππος κ.λ.π, διότι οὔκ ἔστι τέλος ἐπί τῶν ὀνομάτων. Αὐτοί οἱ σοφοί ἔκαμαν τήν Ἀκρόπολιν καί ὅτι ἄλλο θαυμαστόν, ὅπως εἶναι καί ἡ Δημοκρατία. Καί ἐγένετο ἡ Δημοκρατία, καί ὅλα τά θαυμαστά, διότι τότε ἡ κυριάρχος νοοτροπία καί ἰδεολογία ἦτο ἡ ἀριστεία: «Αἰέν ἀριστεύειν καί ὑπείροχον ἔμμενε ἄλλων μηδέ γένος πατέρων αἰσχυνέμεν».ΟΜΗΡΟΣ. Δηλ. Πάντοτε νά ἀριστεύης καί νά ὑπερέχης τῶν ἄλλων, διά νά μήν ντροπιάσης τό γένος τῶν πατέρων σου. Ἐνῶ σήμερον ἡ κυριάρχος νοοτροπία καί ἰδεολογία εἶναι ὁ ἀντιρατσισμός. Οἱ ἰστρούχτορες τοῦ ἀντιρατσιμοῦ διδάσκουν ὅτι ὅλοι ἐμεῖς τό πόπολο, εἴμαστε ἴδιοι καί ὅμοιοι,  φτωχοί καί πρός τά κάτω, ἐκτός ἀπό ἐμᾶς τούς ἰστρούχτορες πού εἴμαστε δυσεκατομμυριούχοι πχ. Σόρος, ἀλλά μαγαλοοικονομομιμένων δημοσιογραφίσκων τῶν 40.000 ΕΥΡΩ μηνιαίως. Ἐάν τότε εἰς τόν χρυσοῦν αἰώνα ἐπικρατοῦσεν ὁ ἀντιρατσισμός ἡ Ἀκρόπολις τό θαῦμα τῶν θαυμάτων δέν θά ὑπῆρχεν, διότι μέ τήν κυριαρχίαν τοῦ ἀντιρατσισμοῦ ἐξοντώνονται οἱ ἄριστοι. Ὁ Σωκράτης, ὁ Πλάτων, ὁ Ἰσοκράτης, ὁ Ἀριστοτέλης, ὁ Περικλῆς κ.λ.π  θά εἶχον ἐξοντωθεῖ.  Ὅταν οἱ ἀντιρατσιστές  ἐξοντώνουν τούς ἀρίστους ἡ κοινωνία ζεῖ εἰς τό σκοτάδι, θά εἴμασταν εἰσέτι μέσα εἰς τά σπήλαια, καί ἐπειδή θά εἴμεθα ὑπό τήν κυριαρχίαν τῶν ἀντιρατσιστῶν, θά ἔπεφτε τό σπήλαιον καί θά μᾶς πλάκωνε.

Καί νά διευκρινίσωμεν: Ὁ Περικλῆς εἰς τόν ἐπιτάφιον μεταξύ τῶν ἄλλων λέγει: «τὴν γὰρ χώραν οἱ αὐτοὶ αἰεὶ οἰκοῦντες διαδοχῇ τῶν ἐπιγιγνομένων μέχρι τοῦδε ἐλευθέραν δι᾽ ἀρετὴν παρέδοσαν». Δηλ. «Εἰς αὐτήν τήν χώραν κατοικοῦν οἱ ἴδιοι ἄνθρωποι διαδέχοντας ἡ μία γενεά τήν ἄλλην καί μέχρις τώρα ἐλευθέραν καί μέ ἀρετήν μᾶς τήν παρέδωσαν». Οἱ ἀντιρατσισταί μέ ντουντούκες προσκαλοῦν ἀλλοεθνεῖς νά ἔλθουν νά κατοικίσουν εἰς τήν Πατρίδα τοῦ Περικλέους.

 Ὁ Ἀντισθένης μᾶς λέγει: Ἀρχή σοφίας ὀνομάτων ἐπίσκεψις.  Εἰς τό Ἑλληνικόν λεξιλόγιον ὑπάρχει καί μία λέξις, ἡ Ἰθαγένεια ἡ ὁποία εἶναι σύνθετος ἀπό τό ἰθύς+γένος, ἰθύς=ὁ ἀπ΄εὐθείας. Δηλ. ὁ ἀπ΄εὐθείας. προερχόμενος ἀπό τό γένος τῶν Ἑλλήνων. « Καὶ τρίτῳ μετὰ τοῦτον ἐπὶ Ἀντιδότου διὰ τὸ πλῆθος τῶν πολιτῶν Περικλέους εἰπόντος ἔγνωσαν μὴ μετέχειν τῆς πόλεως, ὃς ἂν μὴ ἐξ ἀμφοῖν ἀστοῖν ᾖ γεγονώς». «Μηδένα μετέχειν τῆς πόλεως ἀν μή ἄμφω γονέας ἀστούς ἐπιδείξεται» (Αἰσχίνης κ.Τιμάρχου 39) Ὁ Περικλῆς ἐθέσπισεν νόμον πού ὅριζεν ὅτι διά νά ἀποκτήσης τό δικαίωμα Ἀθηναίου πολίτη θά πρέπη καί οἱ δύο γονεῖς νά εἶναι Ἀθηναῖοι πολῖται, ἀντικαθιστώντας τόν προηγούμενον πού ὅριζεν ὅτι διά νά εἶσαι Ἀθηναῖος πολίτης ἀρκεῖ ὁ εἷς ἐκ τῶν δύο γονέων νά εἶναι Ἀθηναῖος πολίτης καί ὁ ἄλλος βεβαίως Ἕλλην πολίτης. Ὁ Περικλῆς εἶχεν νυμφευθεῖ τήν Ἀσπασία ἡ ὁποία ἦτο Ἑλληνίς ἐκ Μιλήτου. Ἀπέκτησεν  παιδιά τά ὁποία δέν ἀνεγνώρισεν ὡς Ἀθηναίους πολίτας, παραμένοντας πιστός εἰς τον νόμον πού ἐθέσπισεν. Δ΄αὐτά θά τόν εἶχον ἐξοντώσει ὡς ρατσιστήν καί φασίστα. Ἐάν κάποιος παρακατιανός καί ξεπεσμένος (ἕλλην) ἀποκτοῦσεν παιδιά μέ μία βάρβαρη, τά παιδιά τά ἀποκαλοῦσαν μιξοβάρβαρα καί δέν τά ἀνεγνώριζον γιά Ἕλληνα.

Ἰδού ἕνα τμῆμα ἀπό τήν μνημειώδην ἀπάντησιν τῶν Ἀθηναίων πρός τούς Λακεδαιμονίους ὅταν αὐτοί φοβούμενοι μήπως ὑποκύψουν  εἰς τούς Πέρσας μετά τόν ὄλεθρον καί τήν καταστροφήν πού ὑπέστησαν αἱ Ἀθῆναι ἀπό τά στήφη τοῦ Μαρδονίου, Ἐκ τῆς ἀπαντήσεως προσδιορίζεται καί ποῖος εἶναι Ἕλλην:  «αὔτις δέ τό Ἑλληνικόν  ἐόν ὄμαιμον τέ καί ὁμόγλωσσον,  καί Θεῶν ἱδρύματα κοινά καί θυσίαι  ἤθεα τέ ὁμότροπα». Καί ἀπαντοῦν πρός τούς Λακεδαιμονίους ἐμεῖς ποτέ δέ θα ὑποταχθοῦμεν εἰς τούς Πέρσας διότι:  «τῶν θεῶν τὰ ἀγάλματα καὶ τὰ οἰκήματα ἐμπεπρησμένα», δηλ. τά ἀγάλματα τῶν θεῶν καί αἱ οἰκίαι εἶναι καμένα. Μέ αὐτά πού λέγουν οἱ Ἀθηναῖοι, οἱ ἀντιρατσιστές θά τούς ξαναέκαιγανς; Μήπως τό ἔκαναν;

Ὁ Ἰσοκράτης  πρός τιμήν τῆς 100^ης  Ὀλυμπιάδος γράφει τόν ΠΑΝΗΓΥΡΙΚΟΝ του καί λέγει:  «ταύτην γὰρ οἰκοῦμεν οὐχ ἑτέρους ἐκβαλόντες οὐδ᾽ ἐρήμην καταλαβόντες οὐδ᾽ ἐκ πολλῶν ἐθνῶν μιγάδες συλλεγέντες, ἀλλ᾽ οὕτω καλῶς καὶ γνησίως γεγόναμεν ὥστ᾽ ἐξ ἧσπερ ἔφυμεν, ταύτην ἔχοντες ἅπαντα τὸν χρόνον διατελοῦμεν, αὐτόχθονες ὄντες» Δηλ. «Εἰς αὐτήν τήν χώραν κατοικοῦμεν χωρίς νά ἐκδιώξωμεν ἄλλους, οὔτε ἤταν ἔρημος καί τήν καταλάβαμεν, οὔτε ἀπό πολλά ἔθνη ὡς μιγάδες ἐδῶ συγκεντρωθήκαμεν, ἀλλ΄ οὕτως καλῶς καί γνησίως ὑπάρχομεν, ὥστ΄ἐξ αὐτῆς ἀκριβῶς γεννηθήκαμεν, ταύτην κατέχοντες καθ΄ὅλον τόν χρόνον ἐξακολουθοῦμεν νά ζῶμεν, καθ΄ὅτι εἴμαστε αὐτόχθονες». Θά εἶχεν ἐξοντωθεῖ καί αὐτός ὡς Ἐθνικιστής.

Μέ αὐτά πού λέγει ὁ Ἰσοκράτης, θά τόν χάναμεν καί αὐτόν. Οἱ ἀντιρατσιστές μέ προθυμίαν μεταλλάσουν κάποιον ἀπό κάτι πού εἶναι, σέ κάτι πού δέν εἶναι. Οὕτως μεταλλάσουν ἕναν (Ἀριανόν) λαθρομετανάστη ἀπό αὐτό πού εἶναι(Ἀριανός), σέ κάτι πού δέν εἶναι, δηλ. τόν μεταλλάσουν σέ Ἕλληνα, Καί ὀ (Ἀριανός) λαθρομετανάστης μέ προθυμίαν δέχεται νά μεταλλαχθῆ σέ κάτι πού δέν εἶναι, νά γίνη Ἑλληνας, ἀρνούμενος τήν καταγωγήν του, προσβάλλοντας κατ΄αὐτόν τόν τρόπον  του καί τό γένος τῶν προγόνων του, ἀλλά καί τόν ἑαυτόν του. Διά νά ἐπιβεβεβαιωθεῖ ἐδῶ ὁ Πλάτων πού εἰς τήν «Πολιτείαν» του λέγει «ἀλλὰ μὴν πρώτη γε καὶ μεγίστη τῶν χρειῶν ἡ τῆς τροφῆς παρασκευὴ τοῦ εἶναί τε καὶ ζῆν ἕνεκα» 369d. Δηλ.ἡ πρώτη καί μεγίστη τῶν ἀναγκῶν εἶναι ἡ ἀναζήτησις τῆς τροφῆς διά νά ζῆς καί νά ὑπάρχης. Ὁ Πλάτων βάζει ἐδῶ δύο διαστάσεις τῆς ἀνθρωπίνης φύσεως. Τήν φυσικήν δηλ. τό ζωῶδες, ἀλλά καί τήν ὑπερβατικήν πού εἶναι αὐτή τῆς ὑπάρξεως ὡς ἀνρώπινες ὀντότητες μέ ὑπόστασιν καί κῦρος, εἶναι αὐτό πού σέ προσδιορίζει καί σέ κάμει νά λέγης, ἐγώ εἶμαι αὐτός. Ὅταν εἶσαι ὁ ΚΑΝΕΝΑΣ, σοῦ μένει μόνον τό ζωῶδες καί ἀναζητεῖς μόνον τήν τροφήν σου. Ὁ Πλάτων  ὡς Ἑλλην καί ἀναφερόμενος διά Ἕλληνες ἔθεσεν καί τάς δύο διαστάσεις.

Ὁ  Πλάτων εἰς τήν <ΠΟΛΙΤΕΙΑ> του διά στόματος Σωκράτους γράφει: «Φημί γάρ τό μέν Ἑλληνικόν γένος αὐτό αὑτῶ οἰκεῖον εἶναι καί συγγενές, τῶ δέ βαρβαρικῶ  ὀθνεῖον καί ἀλλότριον. Φαίνεται μοι, ὥσπερ καί ὁνομάζεται δύο ταῦτα ὁνόματα πόλεμος τε καί στάσις, οὔτω καί εἶναι δύο, ὄντα ἐπί δυοῖν τίνοιν  διαφοραῖν....Ἕλληνας μέν ἄρα βαρβάροις καί βαρβάρους Ἕλλησι πολεμεῖν μαχομένους τέ φήσομεν καί πολεμίοις φύσει εἶναι, καί πόλεμον τήν ἔχθραν ταύτην κλητέον. Ἕλληνας δέ Ἕλλησιν, ὅταν τί τοιοῦτον δρῶσιν, φύσει μέν φίλους εἶναι, νοσεῖν δ΄ἐν τῶ τοιούτω τήν Ἑλλάδα καί στασιάζειν, καί στάσιν τήν τοιαύτην ἔχθραν κλητέον». 

   Ὁ Μέγας φιλόσοφος Σωκράτης διακηρύσει ὅτι ἐμεῖς οἱ Ἕλληνες ὁφείλομεν νά διατηρήσωμεν ὡς γένος τήν καθαρότητα μας διότι εἴμεθα οἰκεῖοι, φίλοι καί συγγενεῖς καί νά μήν γίνωμεν ὅπως οἱ βάρβαροι πού δέν ἔχουν ἐθνικήν συνάφειαν καί εἶναι ξένοι μεταξύ των. Ὁ Σωκράτης ἀηδιασμένος ἀπό τό νοσηρόν φαινόμενον τῶν ἐμφιλίων πολέμων ἐπιτάσσει νά σταματήσουν οἱ Ἕλληνες τάς ἀναμεταξύ των διαμάχας, νά σταματήσουν νά σκοτώνη ὁ ἕνας τόν ἄλλον, νά σταματήσουν νά καίη ὁ ἕνας τήν οἰκίαν τοῦ ἄλλου, νά κάμη ὁ ἕνας τόν ἄλλον δοῦλον,<μηδέ Ἕλληνα ἄρα δοῦλον ἐκτῆσθαι>. Καί τόν ἐρωτοῦν εἰς τούς βαρβάρους πῶς θά συμπεριφερόμεθα, καί ἀπαντᾶ:< πρός δέ τούς βαρβάρους, ὡς νῦν οἱ Ἕλληνες πρός ἀλλήλους>.  Βεβαιότατα καί ὁ Πλάτων καί ὀ Σωκράτης θά εἶχον ἐξοντωθῆ ἀπό τούς ἀντιρατσιστές. Θά τούς εἴχομεν χάσει καί αὐτούς

Τήν δέ Ἑλληνικήν γλῶσσαν ἀπό παλαιόθεν τήν δολοφόνησαν οἱ αὐτοαποκαλούμενοι προοδευτικοί, οἱ ὁποῖοι ἐν τοῖς πράγμασι εἶναι τό ἀπέραντο βαθύ σκοτάδι. Ὁ Πλάτων ἀπό τήν «Πολιτείαν» μᾶς λέγει: «Φαύλη  ἄρα φαύλῳ  συγγιγνομένη φαῦλα γεννᾷ  ἡ  μιμητική»  <ΠΟΛΙΤΕΙΑ > ΠΛΑΤΩΝΟΣ   603b. Δηλ. ὅταν ἡ φαυλότητα σμίξει μέ τήν φαυλότητα, Φαυλότητες  θά γεννηθοῦν. Ὅταν Φαύλοι πολιτικοί, σμίξουν μέ Φαύλους δημοσιογράφους,  Φαυλότητες γεννοῦν. Οὕτως φαύλην Δημοκρατίαν κατασκεύασαν. Ὑπάρχει ἕνας ὁρισμός τῆς Δημοκρατίας ἀπό τόν Σωκράτην καί ἕνας ἀπό τόν Περικλέαν οἱ ὁποῖοι συμπίπτουν. «Εἴη ὡς ἔοικεν, ἡδεῖα πολιτεία  καί ἄναρχος καί ποικίλη ἰσότητα τινά ὁμοίως ἴσοις τε καί ἀνίσοις διανέμουσα». <ΠΟΛΙΤΕΙΑ > ΠΛΑΤΩΝΟΣ 558b. Δηλ. ἡ Δημοκρατία φαίνεται νά εἶναι ἕνα εὐχάριστον πολίτευμα μέ μεγάλην ποικηλίαν καί ἀναρχίαν, ἀποδίδοντας τήν ἰσονομίαν μετάξύ ἴσων καί ἀνίσων. Ἀλλά ἐπειδή εἰς τόν Σωκράτην δέν πολυάρεσεν οὔτε ἡ τότε Δημοκρατία, λόγω τοῦ ὅτι οἱ πολλοί ἀποφασίζουν διά κοινόν πρᾶγμα καί ὄχι οἱ εἰδήμονες λέγει: «ἐὰν μή, ἦν δ᾽ ἐγώ, ἢ οἱ φιλόσοφοι βασιλεύσωσιν ἐν  ταῖς πόλεσιν ἢ οἱ βασιλῆς τε νῦν λεγόμενοι καὶ δυνάσται φιλοσοφήσωσι γνησίως τε καὶ ἱκανῶς». <ΠΟΛΙΤΕΙΑ > ΠΛΑΤΩΝΟΣ 473d.

Καί ἀπό τόν Ἐπιτάφιον τοῦ Περικλέους: «καὶ ὄνομα μὲν διὰ τὸ μὴ ἐς ὀλίγους ἀλλ' ἐς πλείονας οἰκεῖν δημοκρατία κέκληται. Δηλ. καί τό ὄνομα τοῦ πολιτεύματος μας ἔνεκα τοῦ ὅτι, τήν διοίκησιν τῆς πολιτείας δέν τήν ἔχουν οἱ ὀλίγοι ἀλλά οἱ πλείονες, Δημοκρατία ὀνομάζεται. Εἰδικῶς δέ σήμερον  ὄχι μόνον δέν ἔχομεν Δημοκρατίαν, ἀλλά ἀντιθέτως τήν τυρρανίαν τῶν ἀσημάντων καί ἀνθελλήνων.

Ἐπειδή  εἰς τήν αρχαίαν Ἑλλάδα τῆς δόξας, τῆς σοφίας, τῆς μεγαλοπρέπειας, τῶν ἀρχῶν, καί τῶν ἀξιῶν ἡ δημοκρατία ἦτο ἑνα σοβαρό πολίτευμα καί ὄχι ἄλλο τί ὅπως εἶναι σήμερον  (συμπληρώστε ὅποιο κοσμητικό ἐπιθετο θέλετε), ὅλοι εἶχον τό δικαίωμα νά ὁμιλοῦν, ὁ ντελάλης εἰς τήν Πνύκα φώναζε < τίς βούλεται ἀγορεύειν;>. Και ὅλοι εἶχον τό δικαίωμα νά ὁμιλοῦν, ἐκτός ἁπό τάς ἐξεῖς περιπτώσεις.

Πρῶτον:«ἐάν τίς λέγη ἐν τῶ δήμω τόν πατέρα τύπτων ἤ τήν μητέρα, ἤ μή παρέχων οἴκησιν. Τοῦτον οὐκ ἐᾶ λέγειν». Δηλ. Πρῶτον: ἐάν κάποιος κτυπᾶ τόν πατέρα του καί τήν μητέρα του ἤ δέν ἐνδιαφέρεται διά τήν τροφήν τους καί τήν στέγην τους, δέν ἔχει τό δικαίωμα νά ὁμιλῆ.

Καί τίσι δεύτερον ἀπεῖτε μή λέγειν: «ἤ τάς στρατείας φησί, μή ἐστρατευμένος, ὅσαι ἄν αὐτῶ προσταχθῶσιν ἤ τήν ἀσπίδα ἀποβεβληκώς» Δεύτερον: ἐάν κάποιος ἀπέφυγε τήν ἐκστρατείαν ἤ ἀπό δειλίαν πέταξε τήν ἀσπίδαν δέν ἔχει τό δικαίωμα νά ὁμιλῆ

Τρίτον τίσι διαλέγεται: «ἠ πεπορνευμένος φησίν ἤ ἡταιρικώς. Τόν γάρ το σῶμα τό ἐαυτοῦ ἐφ ὕβρει πεπρακότα, καί τά κοινά τῆς πόλεως ῥαδίως ἡγήσατο ἀποδώσεσθαι» Τρίτον: ἐάν κάποιος ζῆ πεπορνευμένη ζωή, ὅπως εὐκόλως ξεπουλάει τόν ἑαυτόν του, οὗτως καί τήν πόλιν του εὐκόλως θά ξεπουλήση, δέν ἔχει τό δικαίωμα τοῦ λόγου

Τέταρτον τίσι διαλέγεται: «ἤ τά πατρῶα φησί καταδηδικώς ἤ ὧν ἄν κληρονόμος γένηται. Τόν γάρ τήν οίδίαν οίκίαν κακῶς οἰκήσαντα καί τά κοινά τῆς πόλεως παραπλησίως ἡγήσατο διαθήσειν». Τέταρτον: ἐάν κάποις ἐκληρονόμησεν μίαν περιουσίαν καί δέν ἐνδιαφέρθηκεν δ΄αὐτήν, ἀλλά ἀντιθέτως τήν κατασπατάλησεν οὗτως εὐκόλως καί τήν πόλιν του θά τήν διαθέση, διά τοῦτο δέν ἔχει τό δικαίωμα τοῦ λόγου.

 Ὁ μεγάλος νομοθέτης Σόλων νομοθετεῖ: ΣΟΛΩΝΟΣ ΝΟΜΟΙ Βιβλίο5 κεφάλαιο 5 ἄρθρο 332

Ἐάν τίς Ἀθηναῖος ἑταιρήση
μή  ἐξέστω αὐτῷ τῶν ἐννέα ἀρχόντων γενέσθαι,
μήδ΄ ἱερωσύνην ἱεράσασθαι,
μηδέ  συνδικῆσαι τῷ δήμω,
μηδέ  ἀρχήν ἀρχέτω μηδεμίαν, μήτε ἔνδημον μήτε ὑπερόριον
μήτε  κληρωτήν μήτε χειροτονητήν,
μήδ  ἐπί κηρυκείαν ἀποστελέσθω,
μηδέ  γνώμην λεγέτω,
μήδ  εἰς τά δημοτελῆ ἱερά εἰσίτω,
μήδ  ἐν ταῖς κυναῖς στεφανηφορίαις στεφανούσθω,
μήδ  ἐντός τῶν τῆς ἀγορᾶς περιραντηρίων πορευέσθω.
Ἐάν δέ τίς ταῦτα ποιῇ, καταγνωσθέντως αὐτοῦ ἑταιρεῖν θανάτω ζημιούθω

Φυσικόν εἶναι οἱ ἀντιρατσιστές νά εἶχον ἐξοντώσει καί τόν Σοφόν Σόλωνα, καί δεν θά εἴχομεν γνώσιν οὔτε μιάς ἄλλης νομοθετικῆς ρυθμίσεως, αὐτῆς τῆς τῶν χρεῶν τῶν πολιτῶν, πού ὀνομάζεται σεισάχθεια (σείω+ἄχθος)ἀπομακρύνω τό βάρος τῶν χρεῶν, ἀλλά οὔτε τήν γνῶσιν τῆς ὑπάρξεως τῆς Ἀτλαντίδος

Ἐπίσης ὁ Πλάτων τονίζει: Ἐννοητέον ὁτι τῆ θηλεία καί τῆ τῶν ἀρρένων φύσει εἰς κοινωνίαν ἰούση τῆς γεννήσεως ἡ περί ταύτα ἡδονή κατά φύσιν ἀποδεδόσθαι δοκεῖ, ἀρρένων δέ πρός ἄρρενας ἤ θηλέων πρός θηλείας παρά φύσιν. Πλάτωνος Νόμοι 636.

Δηλ. Κατανοητόν δέ εἶναι ὅτι ἡ φύσις τῶν ἀρρένων καί τῶν θηλέων εἶναι νά ἔρχονται εἰς σαρκικήν ἐπαφήν διά τήν γέννησιν τέκνων, καί ἡ περί αὐτῶν ἀποδιδόμενη ἡδονή εἶναι κατά φύσιν, ἀρρένων δὲ πρὸς ἄρρενας ἢ θηλειῶν πρὸς θηλείας παρὰ φύσιν

Ἐπίσης ὁ Πλάτων εἰς τό ἔργο του «Γοργίας» 494 Ε, διά στόματος Σωκράτους λέγει:  «ὁ τῶν κιναίδων βίος, οὗτος οὐ δεινὸς καὶ αἰσχρὸς καὶ ἄθλιος;» ὅτι ὁ βίος τῶν κιναίδων εἶναι φρικτὸς, αἰσχρὸς καὶ ἄθλιος». Ἐπίσης ὁ Πλάτων, εἰς τό βιβλίον του «ΤΙΜΑΙΟΣ ΚΑΙ ΚΡΙΤΙΑΣ» 91b  γράφει: «διὸ δὴ τῶν μὲν ἀνδρῶν τὸ περὶ τὴν τῶν αἰδοίων φύσιν ἀπειθές τε καὶ αὐτοκρατὲς γεγονός, οἷον ζῷον ἀνυπήκοον τοῦ λόγου, πάντων δι' ἐπιθυμίας οἰστρώδεις ἐπιχειρεῖ κρατεῖν: αἱ δ' ἐν ταῖς γυναιξὶν αὖ μῆτραί τε καὶ ὑστέραι λεγόμεναι διὰ τὰ αὐτὰ ταῦτα, ζῷον ἐπιθυμητικὸν ἐνὸν τῆς παιδοποιίας».

 Δηλ. «διά τοῦτο ὅσον ἀφορᾶ τούς ἄνδρας ἡ περί τῶν αἰδοίων φύσις τούς καθιστᾶ ἀπείθαρχους καί ἀπόλυτους, ὡσάν ἕνα ζῶον ἀνυπάκοον εἰς τόν λόγον, ὅλων δέ τάς ἐπιθυμίας ἐπιχειρεῖ νά κρατᾶ μέ ἀσυγκράτητον πάθος. Ὅσον ἀφορᾶ τάς γυναίκας αἱ λεγόμεναι μῆτραι καί αἱ ᾠοθῆκαι διά τούς ἴδιους λόγους τάς ὡθοῦν μέ μεγάλην ἐπιθυμίαν, διά νά ὑπάρξη ἡ παιδοποιία, ἡ τεκνοποίησις».

Οἱ ἀρχαῖοι ἠμῶν πρόγονοι ὑμνοῦσαν τόν ἔρωτα, καί ἕνας τέτοιος ὕμνος γραμμένος ἀπό τόν μεγάλον μας τραγωδόν Σοφοκλή μέ τό «ἔρως ἀνίκατε μάχαν....» εἰς τήν Ἀντιγόνην

    Παραγραφή τῶν τυχῶν γενομένων ἀδικημάτων ἀπό τούς ἄρχοντας ὅχι μόνον δέν ὑπῆρχεν ὅπως συμβαίνει σήμερον, ἀλλά ἀντιθέτως μέ νόμον τοῦ Σοφοῦ Σόλωνος: «διὸ καὶ τὰς τιμωρίας ὁ Σόλων τοῖς μὲν ἰδιώταις ἐποίησε βραδείας, ταῖς δ’ ἀρχαῖς καὶ τοῖς δημαγωγοῖς ταχείας, ὑπολαμβάνων τοῖς μὲν ἐνδέχεσθαι καὶ παρὰ τὸν χρόνον τὸ δίκαιον λαβεῖν, τοῖς δ’ οὐκ ἐνεῖναι περιμεῖναι». Δηλ ὁ Σόλων ἐνομεθέτησεν ὅτι αἱ τιμωρίαι διά τά  ἀδικήματα τῶν ἰδιωτῶν δύνανται νά γίνουν βραδέως, τῶν ἀρχόντων ὅμως ταχέως λαμβάνοντας ὑπ΄ὅψιν ὅτι διά τούς μέν τό δίκαιον δύναται νά ἀποδοθῆ καί ἐκπροσθέμως διά τούς ἄλλους δέν ἐπιτρέπεται νά ἀναμένωμεν». Οὔτε κάν διά τόν ἀδωρότατον χρημάτων Περικλέα δέν ὑπῆρχεν παραγραφή. Ὁ Περικλῆς κατά τόν ἀπολογισμόν τοῦ ἔτους 445 συμπεριέλαβε καί ἕνα ποσόν τῶν 10 ταλάντων ὡς δέον, δηλ. ὡς ἀπόρρητον, τό ὁποῖον ὁ Δῆμος δοθέντως ὅτι ὁ  Περικλέας ἦτο ἀδωρότατος χρημάτων, δέν τό ἥλεγξεν. «Τοῦ δὲ Περικλέους ἐν τῷ τῆς στρατηγίας ἀπολογισμῷ δέκα ταλάντων ἀνάλωμα γράψαντος ἀνηλωμένων εἰς τὸ δέον, ὁ δῆμος ἀπεδέξατο μὴ πολυπραγμονήσας μηδ᾽ ἐλέγξας τὸ ἀπόρρητον». Ὅμως τό ἔτος 430 ἕνας Ἀθηναῖος πολίτης ὁ Δρακοντίδης, εἶχεν ἀμφιβολίας διά τό πού πῆγαν τά 10 τάλαντα, προσέβαλεν μέ γραφήν τόν Περικλήν διά ἀδιαφανήν διαχείρησιν τῶν 10 ταλάντων. Ὁ Περικλέας κάθησεν εἰς τό ἐδώλιον τοῦ κατηγορουμένου.

   Ἀλλά καί ὁ πανίσχυρος τύρρανος Πεισίστρατος, κατηγορηθείς ἀπό Ἀθηναῖον πολίτην διά φόνον, ἐκάθισεν εἰς τό ἐδώλιον τοῦ κατηγορουμένου, διά νά ὑποβληθῆ εἰς τήν κρίσιν τῶν «σκυθρωπῶν» δικαστῶν τοῦ Ἀρείου Πάγου, προσῆλθεν «ἀπολογησόμενος ἐνώπιον τους. Φυσικόν δέ ἐπακόλουθον εἶναι τῆς φαυλότητος τήν ὁποίαν βιώνομεν, οἱ λαθροεισβολεῖς μέ περισσόν θράσος καί ἰμπεριαλιστικήν βαρβαρότητα νά θέλουν νά ἀποκτήσουν δικαίωμα ψήφου καί νά  ἀποφασίζουν αὐτοί, διά ἐμᾶς καί διά τούς ἐνδόξους προγόνους μας. Αὐτά βεβαίως γίνονται σέ συνεργασία μέ τούς ἐδῶ ἐλάχιστους μισέλληνες.

Οὔτως μέ τούς ἔχοντας τήν ἐξουσίαν σήμερον προοδευτικούς καί ἀντιρατσιστές ἡ ἀνθρωπότης θά εἶχεν στερηθεῖ αὐτούς τούς ὑπέρεὐφυεῖς ἐγκεφάλους διότι θά τούς εἶχον ἐξοντώσει καί ἡ ἀνθρωπότης θά ζοῦσεν εἰς τό σκοτάδι. Ὄτε ὁ Σοφός Σόλων ἐπεσκέφθει τήν Αἴγυπτον ἐσυναντήθει μέ Αἰγύπτιον ἰερέα, οὗτος λέγει εἰς τόν Σόλωνα: «ἔτι δὲ τὸ κάλλιστον καὶ ἄριστον γένος ἐπ’ ἀνθρώπους». Εἴμαστε τό κάλλιστον καί ἄριστον ἀπό τό ἀνθρώπινον γένος. Τοῦτο ὀφείλομεν νά διαφυλάξωμεν καί δέν ἔχομεν ἀνάγκην κανέναν. Ἀντιθέτως ἠ παρουσία τους  πολλά δεινά ἔχει προκαλέσει εἰς τήν ἀγαπημένην μας Πατρίδα καί τούς Ἕλληνας.

 Διέξοδος εἰς τό ἀδιέξοδον πού ἔχομεν περιέλθει μέ τήν φαυλότητα τῶν φαύλων ὑπάρχει. Ἐπιστροφή εἰς τήν σοφίαν, τό μεγαλεῖον, τήν δόξαν, τήν λαμπρότητα, τήν φιλοπατρίαν, τόν ἡρωισμόν, τήν ἀνδρείαν τάς ἀρετάς, τάς ἀξίας, τά ἰδανικά  τῶν προγόνων μας, ἐπιστροφή εἰς τάς ἙλληνοΧριστιανικάς μας παραδόσεις.                                                                                      

ΜΠΑΡΑΜΠΟΥΤΗΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ—ΙΑΤΡΟΣ ΠΑΘΟΛΟΓΟΣ                   

ΥΠΟΨΗΦΙΟΣ ΒΟΥΛΕΥΤΗΣ ΜΕ  ΤΗΝ  ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ

Β΄ ΑΘΗΝΩΝ - ΝΟΤΙΟΣ ΤΟΜΕΑΣ