75 χρόνια σιωνιστικού καπιταλισμού μέσω της συμφωνίας Bretton Woods

Στις 22 Ιουλίου 2019 συμπληρώθηκαν 75 χρόνια από την διάσκεψη Bretton Woods, μια διάσκεψη η οποία διαδραμάτισε αποφασιστικότατο ρόλο στην δημιουργία των θεμελίων για την αποκατάσταση του παγκόσμιου σιωνιστικού καπιταλισμού μετά την καταστροφή των δυο παγκοσμίων πολέμων και της μεγάλης ύφεσης του 1930. Οι συμμετέχοντες στην διάσκεψη, κυρίως οι εκπρόσωποι των συμμαχικών δυνάμεων που εξακολουθούσαν να ασχολούνται με τα τελικά στάδια του πολέμου εναντίον της Γερμανίας και Ιαπωνίας, γνώριζαν ότι τα διακυβεύματα των συζητήσεων τους για την δημιουργία μιας νέας παγκόσμιας οικονομικής τάξης δεν ήταν τίποτε άλλο από την επιβίωση της ηγεμονίας του διεθνούς σιωνισμού.

Η συμφωνία του Bretton Woods ήταν η μεγαλύτερη εξαπάτηση, το μεγαλύτερο ψέμα της παγκόσμιας οικονομικής ιστορίας. Με αυτή την συμφωνία το σιωνιστικό τραπεζικό καρτέλ σκλάβωσε τις ΗΠΑ και τον υπόλοιπο κόσμο. Οι προαλειφόμενες νικήτριες δυνάμεις του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου ΗΠΑ, Μεγάλη Βρετανία, Γαλλία και Σοβιετική Ένωση κάλεσαν το 1944 τους εκπροσώπους άλλων 40 κρατών για να αποφασίσουν την οργάνωση του νέου κόσμου που θα προέκυπτε μετά το τέλος του πολέμου. Βεβαίως αυτή η συνάντηση έγινε με τις ευλογίες και υπό τον έλεγχο των τραπεζιτών που είχαν χρηματοδοτήσει τους νικητές των δυο παγκόσμιων πολέμων του 20ου αιώνα και είχαν εξόχως επηρεάσει με το χρήμα τους την έκβαση αυτών των πολέμων. Από τις 1 έως 23 Ιουλίου 1944 οι νικητές του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου μαζί με τους εκπροσώπους άλλων 40 κρατών συναντήθηκαν στο Bretton Woods της πολιτείας New Hampshire. Στην διάσκεψη του Bretton Woods θεσμοθετήθηκαν σταθερές ισοτιμίες σε σχέση με το δολάριο για τα εθνικά νομίσματα των άλλων κρατών. Οι ισοτιμίες που αποφασίστηκαν στις 22 Ιουλίου 1944 είχαν διαρκή ισχύ. Βεβαίως υπήρξαν και μερικά κράτη που δεν είχαν εμπιστοσύνη στο δολάριο της Fed και προτιμούσαν την ισοτιμία με αποθέματα χρυσού. Σε αυτούς δόθηκε η διαβεβαίωση ότι το δολάριο θα καλύπτεται πάντα από τα αποθέματα χρυσού των ΗΠΑ και ότι ανά πάσα στιγμή τα δολάρια θα ήταν ανταλλάξιμα με αυτόν τον χρυσό.

Από το 1944 και μετά όσες χώρες ήθελαν να εμπορεύονται έπρεπε να το κάνουν αυτό χρησιμοποιώντας το δολάριο της Fed. Όλες οι πρώτες ύλες παγκοσμίως πληρώνονταν σε δολάρια, ανεξαρτήτως τόπου συναλλαγής. Γι αυτό και έως σήμερα οι τιμές για το πετρέλαιο, τον χρυσό και άλλες πρώτες ύλες χρηματιστηρίου δίδονται σε δολάρια. Έτσι το δολάριο έγινε παγκόσμιο νόμισμα. Για την τήρηση και τον έλεγχο της συμφωνίας του Bretton Woods εξουσιοδοτήθηκαν η Παγκόσμια Τράπεζα, το ΔΝΤ και το CFR (Council on Foreign Relations). Οι ίδιες οι ΗΠΑ με παρότρυνση της Fed ακύρωσαν το 1971 μέρος της συμφωνίας Bretton Woods, αρνούμενες πλέον να ανταλλάσσουν  τα δολάρια με χρυσό. Από τότε απελευθερώθηκαν οι ισοτιμίες, αλλά οι πρώτες ύλες εξακολουθούν ως σήμερα να εκτιμώνται και να πληρώνονται σε δολάρια, εξ άλλου για αυτό δεν φροντίζει μόνο η Παγκόσμια Τράπεζα και το ΔΝΤ, αλλά και οι Ένοπλες Δυνάμεις των ΗΠΑ.

Μιλώντας στο τέλος της διάσκεψης, στις 23 Ιουλίου 1944, ο τότε υπουργός Οικονομικών των ΗΠΑ Henry Morgenthau συνόψισε τα συμπεράσματα: «Έχουμε καταλάβει ότι ο σοφότερος και αποτελεσματικότερος τρόπος για την προστασία του εθνικού μας συμφέροντος είναι μέσω της διεθνούς συνεργασίας, δηλαδή μέσω της ενωμένης προσπάθειας για την επίτευξη κοινών στόχων». Προφανώς ο Morgenthau αναφερόμενος στο «εθνικό συμφέρον» εννοούσε το συμφέρον του σιωνιστικού τραπεζικού καρτέλ, όσον αφορά την επίτευξη «κοινών στόχων» εννοούσε την εξάπλωση του ιδεολογήματος της Νέας Παγκόσμιας Τάξης.

Υπήρχαν δυο βασικοί πυλώνες της συμφωνίας Bretton Woods, ένας πολιτικός και ένας οικονομικός. Ο πολιτικός πυλώνας που επέτρεψε στους ηγέτες του σιωνιστικού καπιταλισμού να οικοδομήσουν την παγκόσμια οικονομική τάξη ήταν η Σοβιετική Ένωση με τον σταλινικό κομμουνισμό της. Ο Στάλιν ήταν βασικός πυλώνας της συμφωνίας, είναι αμφίβολο αν χωρίς την μεταπολεμική Σοβιετική Ένωση και το ανατολικό μπλοκ θα μπορούσε να μακροημερεύσει η συμφωνία Bretton Woods. Στις 22 Ιουλίου 1944 ο Στάλιν έδωσε την εγγύηση στον σιωνιστικό καπιταλισμό για τον ρόλο που θα έπαιζε στον μεταπολεμικό κόσμο, κάτι που υπογραμμίστηκε από την συμφωνία της Γιάλτας τον Φεβρουάριο του 1945.

Ο οικονομικός πυλώνας ήταν η μεταπολεμική δύναμη της αμερικανικής οικονομίας, μια δύναμη που ανδρώθηκε και αυξήθηκε κατά την διάρκεια του πολέμου και αντιστοιχούσε το 1945 περίπου στο 50% της παγκόσμιας παραγωγής. Οι ΗΠΑ χρησιμοποίησαν μετά τον πόλεμο αυτή την δύναμη για να οικοδομήσουν τον παγκόσμιο σιωνιστικό καπιταλισμό.

Η νομισματική συμφωνία Bretton Woods αδιαφιλονίκητα οδήγησε σε οικονομική ανάπτυξη όλες τις μεγάλες καπιταλιστικές οικονομίες, κάτι που μεταφράστηκε ως συμβατική σοφία, τουτέστιν ότι ο καπιταλισμός είχε ξεπεράσει τις καταστροφές του πρώτου ημίσεως του 20ου αιώνα και ότι η παγκόσμια οικονομία μπορούσε να ρυθμιστεί και να αντιμετωπισθεί με επιτυχία δια της συμφωνίας αυτής. Όμως το σύστημα Bretton Woods περιείχε μια εγγενή αντίφαση. Όσο περισσότερο προωθούσε την επέκταση της παγκόσμιας αγοράς, προς όφελος βέβαια του διεθνούς σιωνιστικού κατεστημένου, και την ανάπτυξη άλλων καπιταλιστικών οικονομιών (Γερμανία, Γαλλία, Βρετανία, Ασιατικές χώρες), τόσο περισσότερο υπονόμευε την απόλυτη οικονομική υπεροχή των ΗΠΑ στις οποίες στηριζόταν το σύστημα. Αυτή η αντίφαση εντοπίστηκε στις αρχές του 1971 και για αυτό ο τότε πρόεδρος των ΗΠΑ Νίξον αναγκάστηκε να καταγγείλει μονομερώς την αποδέσμευση του δολαρίου από τον χρυσό, όχι όμως και τις αξίες και το εμπόριο των πρώτων υλών που εξακολουθούν ως σήμερα να εκτιμώνται σε δολάρια.

Η απόφαση του Νίξον τον Αύγουστο του 1971 αποσκοπούσε στην διατήρηση της κυριαρχίας του σιωνιστικού ιμπεριαλισμού στην παγκόσμια οικονομική τάξη και το χρηματοπιστωτικό σύστημα. Όμως η πτώση της οικονομικής υπεροχής των ΗΠΑ συνεχίστηκε και ήδη επιταχύνεται στον αιώνα που διανύουμε. Η αμερικανική υπεροχή στην βιομηχανική παραγωγή και τεχνολογία αποσαθρώθηκε και πλέον κατατάσσεται πίσω από την Κίνα και την Ευρωπαϊκή Ένωση, το καπιταλιστικό σύστημα των ΗΠΑ έχει πλέον ως πυλώνα σχεδόν αποκλειστικά τις πράξεις της χρηματοπιστωτικής αγοράς, εξ ου και ο Τραμπ με την πολιτική του «America first» προσπαθεί απεγνωσμένα να ανατάξει την επερχόμενη οικονομική, απόλυτη και σχετική, πτώση της χώρας του.

75 χρόνια μετά την συμφωνία Bretton Woods οι αντιφάσεις του σιωνιστικού καπιταλιστικού συστήματος εκρήγνυνται και ο σιωνιστικός ιμπεριαλισμός θέλοντας να επαναβεβαιώσει την ηγεμονία του, αφού δεν υπάρχει πλέον κάποιος Στάλιν ως στήριγμα, είναι πιθανόν να προσφύγει στην δόκιμη και παλαιά του τακτική που είναι ένας παγκόσμιος πόλεμος.

Γ. Λιναρδής