Οι σύγχρονοι ραγιάδες

Μιλώντας με λέξεις τουρκικές για τους σύγχρονους Καραγκιόζηδες και Χατζιαβάτες της κάλπης  

Στο άρθρο αυτό σκόπιμα χρησιμοποιήθηκαν τούρκικες λέξεις για να γίνουν περισσότερο αντιληπτές έννοιες και εκφράσεις της ελληνικής γλώσσας από τα “τεφαρίκια” αυτά που μας “ρεζιλεύουν”, αυτούς τους “πεζεβέγκηδες”, που κυκλοφορούν ανάμεσά μας, αυτούς τους σύγχρονους νεοέλληνες “ραγιάδες”..

Όταν το “αλισβερίσι”, αυτή η αθέμιτη συναλλαγή με στελέχη μιας καθεστωτικής νομενκλατούρας πραγματοποιείται από όχι και τόσο “αλμπάνηδες”, αδέξιους δηλαδή εκπροσώπους του λεγόμενου “χώρου”, που ξεμύτισαν από τα “αμπάρια” ενός πολιτικού σχηματισμού που κατέρρεε, τότε κάθε εξέλιξη είναι απρόβλεπτη.

Διότι ο ιδεολογικός αυτός “αχταρμάς”, που περιλαμβάνει κάτι δόλιους και επαγγελματίες τυχοδιώκτες, ο οποίος δυστυχώς αποτελεί μέρος της εκλογικής πελατείας ενός Κινήματος αρχών, δεν μπορεί παρά να τραβήξει “ντουγρού”, προς τον θύτη του, επαληθεύοντας το “σύνδρομο της Στοκχόλμης”.

Όταν χιλιάδες πολιτικοί υποστηρικτές, ξαφνικά γυρίζουν την πλάτη και απορρίπτουν ένα αμιγώς ιδεολογικό Κίνημα αρχών, για να στηρίξουν “γιαλαντζί” “μακεδονομάχους” ή κάτι αετονύχηδες πατριδέμπορους, τότε είναι βέβαιο ότι κάτι άρρωστο συμβαίνει στον “ντουνιά”.

Όχι, δεν μπορούμε να ισχυριστούμε ότι πρόκειται περί “μπουνταλάδων”. Όχι δεν μπορούμε να πιστέψουμε ότι παρασύρθηκαν παθαίνοντας κάποιο “χουνέρι”. Είναι βέβαιο πως εθελοντικά εψήφισαν τους θύτες τους, ελπίζοντας σε κάποιο “χαρτζιλίκι” από αυτούς, ονειρευόμενοι μελλοντικά κάποιο “χατίρι” σε ενδεχόμενο “παζάρι”, κάποιο “ρουσφέτι” δηλαδή, εκδηλώνοντας ταυτόχρονα μία υποβόσκουσα εκδικητικότητα “ρεζιλεύοντας” έτσι τον ίδιο τους τον εαυτό.

Είναι βέβαιο ότι στην αρχή θα χαρούν, όλοι αυτοί που μας γύρισαν την πλάτη όταν όμως κοπάσει ο “σαματάς” και βγουν “σεργιάνι” στην κοινωνία θα τους έλθει το “μπουριουρντί” και έτσι θα αντιληφθούν πόσο “σακάτηδες” είναι πνευματικά, αλλά και πόσο “σκιτζήδες” είναι οι νέοι εξουσιαστές, αυτό το “συνάφι” των φιλελέδων που φιλοδοξεί να μας σώσει. Κι όμως, όλοι αυτοί οι “τζερεμέδες”, που πριν από λίγο μας εψήφιζαν, μας υποστήριζαν και μας χειροκροτούσαν, αποδείχθηκαν τόσο “τενεκέδες”, τόσο υποκριτές, τόσο “τζαναμπέτηδες”, που μόνο για να κάνουν “τεμενάδες” στα νέα τους αφεντικά είναι ικανοί.

Δυστυχώς, είναι το σύστημα τέτοιο που ευνοεί κάτι “τζουτζέδες”, κάτι θλιβερούς “τσαπατσούληδες” να έχουν άποψη και να αποφασίζουν για την τύχη μας. Και έτσι μέσα από την “χαβούζα” της κοινοβουλευτικής διαδικασίας, μπορεί ο καθένας κρυμμένος πίσω από τον “φερετζέ” του, ακόμη και ως “τσιράκι” των εξουσιαστών, που είναι στην πραγματικότητα να ονειρεύεται και να ελπίζει.

Και όπως το “χούι” φεύγει τελευταίο, έτσι θα αργήσουν να πάρουν  “χαμπάρι” τις επιπτώσεις της άθλιας συμπεριφοράς τους, όλοι αυτοί που κατάντησαν “χαμάληδες” των εθνομηδενιστών.

Αυτά τα “χαϊβάνια” που αποφασίζουν για τις τύχες μας, αυτοί οι γελοίοι “χαβαλέδες”, που γρήγορα θα πεταχτούν ως χρήσιμοι ηλίθιοι πλέον στο “τσουβάλι” των απορριμάτων.

Οι σύγχρονοι αυτοί “ραγιάδες”, αυτά τα “φιντάνια” του “χώρου” με τα εξυπνακίστικα “τερτίπια” τους μπορεί πρόσκαιρα να μας κουνούν σήμερα τα “τσεμπέρια”, αλλά σύντομα το μέλλον για όλα αυτά τα “τσογλάνια” θα είναι όχι μόνον σκληρό, αλλά και στενάχωρο, καθώς θα γίνουν “τράμπα” στο βωμό σκοπιμοτήτων και άθλιων συναλλαγών από τους κυρίαρχους εξουσιαστές.

ΔΙΚΩΝΥΜΟΣ ΜΑΚΡΗΣ