Φυσικό είναι όμως να πολεμούν την «Χρυσή Αυγή» και οι μηχανισμοί εξουσίας της δήθεν δεξιάς, που γνωρίζουν ότι δεν μπορούν να δελεάσουν τους ιδεολόγους της Λαϊκής Εθνικιστικής Ιδέας με τις υποσχέσεις ενός κόμματος εξουσίας. Αλλά και οι άνθρωποι της λεγόμενης «ακροδεξιάς» συκοφαντούν συστηματικά την «Χρυσή Αυγή» γιατί δεν γίνεται πρόθυμος συνεργάτης τους στα βρώμικα παιχνίδια τους. Υπάρχουν όμως και κάποιοι άλλοι, που πέρασαν την πόρτα μας και σήμερα δεν βρίσκονται ανάμεσά μας. Αυτοί είναι φυσικό να μας μισούν πιο πολύ. Γι’ αυτούς ειδικά έχει γραφεί το παρακάτω πριν 23 ολόκληρα χρόνια, που ίσχυε τότε, ισχύει σήμερα και θα ισχύει και στο μέλλον:
ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ «ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ» Α.Τ.90, ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ 1996:
«Δεν είναι λίγοι οι φίλοι και Συναγωνιστές μας, παλαιοί και νεώτεροι, που με καλή κυρίως πρόθεση προβάλλουν την ανησυχία τους, την αγωνία τους, αν θέλετε, ότι με τα περιορισμένα μέσα που διαθέτουμε δεν είναι δυνατόν να επηρεάσουμε τις εξελίξεις και ότι η μοίρα του Κινήματός μας είναι δυσοίωνη. Σε σύγκριση μάλιστα με τα δικά μας μέσα θέτουν τα μύρια όσα διαθέτουν οι εχθροί της Λαϊκής Εθνικιστικής Ιδέας σε τοπικό και παγκόσμιο επίπεδο.
Ουδέποτε η «Χρυσή Αυγή» ισχυρίστηκε, ότι διάλεξε έναν εύκολο δρόμο, ούτε και φυσικά μας διαφεύγει ότι ο εχθρός των Ελλήνων είναι κατ’ ουσίαν ο σημερινός κυρίαρχος της οικουμένης. Παράλληλα γνωρίζουμε ότι τα δύσκολα έργα είναι για τους τολμηρούς και τίποτε δεν χαρίζεται στον κόσμο αυτό. Ακόμη έχουμε την πεποίθηση και την γνώση ότι η διάρκεια, η θέληση και η επιμονή, είναι που καθορίζουν την επιτυχία ενός αγώνος. Με αυτά τα δεδομένα πήραμε τις αποφάσεις μας και κάναμε τις επιλογές μας. Επιπλέον δεν λησμονήσαμε όσα σοφά είχε πει ο Εθνικός Κυβερνήτης Ιωάννης Μεταξάς: «Η μοίρα του επαναστάτου είναι η αντίδραση και η παραγνώριση μέχρις ότου αναγνωριστεί από όλους» και ακόμη τούτο: «Κάνε ό,τι πρέπει και ας γίνει οτιδήποτε».
Φυσικό είναι όλα αυτά τα χρόνια που βρισκόμαστε στις γραμμές της «Χρυσής Αυγής» να έχουμε γνωρίσει ανθρώπους, που επιπόλαια πήραν μια θέση ανάμεσά μας. Είναι άνθρωποι που δοκιμάστηκαν στον χρόνο (τον μοναδικό κριτή και καταλύτη) και απεδείχθησαν ανήμποροι να κατέχουν μια θέση στις γραμμές μας. Άνθρωποι με επιπόλαια γνώση της Ιδεολογίας (που αποτελεί το ακλόνητο θεμέλιο), άνθρωποι χωρίς Πίστη στον εαυτό τους και στο μέλλον, άνθρωποι που πίστεψαν στην νεοελληνική «συνταγή» της ευκολίας και στο θαύμα της επόμενης μέρας. Η απουσία των ανθρώπων αυτών δεν πρέπει να μας δημιουργήσει την αίσθηση του κενού, αφού στην πραγματικότητα ποτέ δεν ήσαν ανάμεσά μας.»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου