Η Νέα Δημοκρατία θα κληθεί λίαν συντόμως να αντιμετωπίσει πραγματικά σοβαρές προκλήσεις. Έτσι, θα εξαναγκαστεί να εγκαταλείψει το ρόλο του διαχειριστή καταστάσεων και να αναλάβει πρωτοβουλίες οι οποίες θα πρέπει να είναι και εφαρμόσιμες και αποτελεσματικές. Σε κάθε περίπτωση και ανεξαρτήτως στρατηγικής που θα ακολουθήσει, είναι καταδικασμένη σε αποτυχία. Σε αυτό συνηγορούν πολλοί παράγοντες αλλά θα επικαλεστούμε τον βασικότερο, αυτόν της λογικής των αριθμών.
1) Η Νέα Δημοκρατία θα φέρει την ανάπτυξη: Πρόκειται για ανέκδοτο αφού το κόμμα που υπόσχεται οικονομικά θαύματα είναι το ίδιο που χρωστάει στο δημόσιο εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ. Συγκεκριμένα, οφείλει πάνω από 10 εκατ. ευρώ σε προμηθευτές, τα χρέη της προς τις τράπεζες ανέρχονται περίπου στα 250 εκατ. ευρώ ενώ οι οφειλές της προς τη ΔΕΗ ανέρχονται σε πάνω από μισό εκατομμύριο ευρώ! Αξίζει να ανφέρουμε ότι ο πρώην αντιπρόεδρος της ΝΔ και νυν υπουργός της, Άδωνις Γεωργιάδης, είχε παραδεχτεί ότι τα χρέη του κόμματος του είναι πράγματι τεράστια αλλά επειδή αυτό αδυνατεί να τα αποπληρώσει θα πρέπει να… διαγραφούν! Υποθέτουμε ότι με την ίδια λογική θα διαγραφεί και το εξωτερικό χρέος της Ελλάδος και κάπως έτσι θα ανοίξει διάπλατα ο δρόμος για νέες επενδύσεις και ανάπτυξη.
2) Η Νέα Δημοκρατία δε θα εφαρμόσει μνημόνια: Όσοι το πιστεύουν είναι αφελείς. Αρχικά, η Νέα Δημοκρατία είναι δεσμευμένη να επιβάλλει νέα μνημονιακά μέτρα επειδή το 2015 υπέγραψε από κοινού με το ΣΥΡΙΖΑ την τρίτη μνημονιακή σύμβαση. Σε αυτήν προβλέπεται μεταξύ άλλων και η δυνατότητα αυστηρής εποπτείας των οικονομικών της χώρας από τους δανειστές και η δυνατότητα «παρέμβασης» τους σε περίπτωση μη επίτευξης των καθορισμένων δημοσιονομικών στόχων. Μέχρι σήμερα στόχος της κυβέρνησης παραμένει η επίτευξη πρωτογενούς πλεονάσματος 3,5% επί του ΑΕΠ γεγονός που συνεπάγεται στην παντί τρόπω λογιστική απεικόνιση εισροών ή, αντίστροφα, στην μείωση των εκροών (καταβολή μισθών, συντάξεων κλπ). Επομένως, εφόσον η Νέα Δημοκρατία έχει θέσει ως προτεραιότητα της την υλοποίηση των μνημονιακών δεσμεύσεων θα αναγκαστεί να εφαρμόσει «αντισταθμιστικά μέτρα» κι άρα να ακολουθήσει την γνωστή οδό της μείωσης των εισοδημάτων των νοικοκυριών.
3) Η Νέα Δημοκρατία θα αυξήσει τους μισθούς και τις συντάξεις: Αποτελεί έναν από τους μεγαλύτερους μύθους του οικονομικού της προγράμματος. Λογιστικά είναι μεν εφικτό, αλλά στην πράξη οι όποιες αυξήσεις θα απορροφηθούν από τις αντίστοιχες μειώσεις που θα επιβληθούν μέσω της φορολόγησης, έμμεσης ή άμεσης. Εξάλλου δε χρειάζεται να είναι γνώστης των οικονομικών για να αντιληφθεί κάποιος το μέγεθος της κοροϊδίας, αρκεί να αναρωτηθεί το εξής απλό: ΠΟΥ θα βρει τα λεφτά η κυβέρνηση και από που θα φέρει έσοδα για να τα αναδιανείμει;
4) Η Νέα Δημοκρατία θα μειώσει τους φόρους: Η Νέα Δημοκρατία θα μειώσει ΚΑΠΟΙΟΥΣ φόρους και όχι ΟΛΟΥΣ τους φόρους. Αντίστοιχα, θα αναγκαστεί να αυξήσει κάποιους άλλους ή να επιβάλλει νέους για τις ανάγκες των «πλεονασματικών» ισολογισμών. Εφόσον η οικονομική πολιτική της κυβέρνησης στηρίζεται στη λογική της εισπραξιμότητας και με δεδομένη την μειωμένη παραγωγική δυνατότητα της χώρας, ιδιαίτερα στον πρωτογενή τομέα, η μόνη λύση που οδηγεί στην αναγκαία αύξηση των ταμειακών αποθεμάτων είναι αυτή της υπερφορολόγησης.
Η μείωση στον ΕΝΦΙΑ αποτελεί το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα. Μπορεί με αυτό το τέχνασμα να δημιουργείται η εντύπωση της φοροελάφρυνσης των μικρών και μεσαίων κοινωνικών στρωμάτων, όμως με τις λοιπές εισφορές που θα κληθούν να καταβάλλουν τα νοικοκυριά θα εξανεμιστούν τα όποια (ασήμαντα) υπόλοιπα.
5) Η Νέα Δημοκρατία θα καταστήσει τη χώρα ισχυρό οικονομικό παράγοντα με έντονη κρατική εποπτεία: Σε διεθνές επίπεδο, οι αγορές έχουν τους δικούς τους κανόνες και ουδέποτε σοβαροί επενδυτές θα έπαιρναν το ρίσκο να σπαταλήσουν κεφάλαια σε μία χώρα με πολιτική αστάθεια και οικονομικά προβλήματα, όπως είναι η Ελλάδα. Επιπλέον, η νέα κυβέρνηση ήδη έχει αποδείξει ότι έναντι του «λιγότερου κράτους» επέλεξε να επενδύσει στις ψήφους των δημοσίων υπαλλήλων, ταΐζοντας το τέρας της γραφειοκρατίας με ό,τι κι αν αυτό συνεπάγεται για την προσέλκυση επενδύσεων. Σε επίπεδο κράτους, οι όποιες επενδύσεις έγιναν ως τώρα πραγματοποιήθηκαν εις βάρος του ελληνικού δημοσίου και είναι αυτονόητο πως οι αντίστοιχες μελλοντικές θα αποσκοπούν στο εύκολο κέρδος το οποίο επιτυγχάνεται μέσω της απαξίωσης δομών, επιχειρήσεων και περιουσιών και της μεταπώλησης τους σε ΕΞΕΥΤΕΛΙΣΤΙΚΕΣ τιμές σε τρίτους. Αυτό οδηγεί σε μονοπώλια και σε λεηλασία των εισοδημάτων των Ελλήνων, όπως γίνεται επί παραδείγματι με τα διόδια, καθώς όταν οι ιδιώτες «επενδυτές» επιλέγουν να ρυθμίσουν κατά το δοκούν την τιμολογιακή τους πολιτική το κράτος αδυνατεί να παρέμβει για να διασφαλίσει το δημόσιο συμφέρον.
Κρατική παρέμβαση μπορεί να γίνει μόνο επί της περιουσίας του κράτους κι εφόσον στόχος της Νέας Δημοκρατίας είναι η ιδιωτικοποίηση αυτής τότε είτε θα αναγκαστεί να παίξει το ρόλο του μεσολαβητή είτε αυτόν του παρατηρητή των εξελίξεων. Ακόμη, η κρατική εποπτεία (ό,τι κι αν εννοούν με αυτήν την φράση) θα είναι πάντοτε σύμφωνη με τις απαιτήσεις των δανειστών κι ως εκ τούτου η οικονομική πολιτική που θα ακολουθήσει η κυβέρνηση θα είναι μονίμως προσανατολισμένη στην εξυπηρέτηση των ξένων συμφερόντων.
Ας μην πανηγυρίζουν λοιπόν κάποιοι για τα «επιτεύγματα» της Νέας Δημοκρατίας και γι’ αυτά που ΘΑ κάνει, αλλά ας σκεφτούν λογικά το τι της επιτρέπουν οι δανειστές να κάνει. Περιθώριο για άσκηση οικονομικής πολιτικής με εθνικό πρόσημο έχουν μόνο οι κυβερνήσεις που αρνούνται να υποκύψουν στις απαιτήσεις των ξένων δανειστών και η Νέα Δημοκρατία δεν είναι και ούτε ποτέ μπορεί να γίνει ένα από αυτά, αφού αποτελεί το κατεξοχήν κόμμα που αντιπροσωπεύει την υποτέλεια στη δουλεία του τοκογλυφικού χρήματος.
ΑΡΤΕΜΗΣ ΜΑΤΘΑΙΟΠΟΥΛΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου