Μία προσωπική απάντηση στον εθνομηδενιστή-συκοφάντη Ψαρρά

Έχουμε αναφερθεί και στο παρελθόν στην απίστευτη φαντασιοπληξία που διέπει τον γνωστό εθνομηδενιστή και συκοφάντη της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ Δημήτρη Ψαρρά. Σε μια ηλικία, κοντά στα 70, όπου σε πολλούς ανθρώπους κάνουν θραύση παθήσεις που σχετίζονται με το ουρικό οξύ, τα τριγλυκερίδια, την χοληστερίνη, τον προστάτη, τον διαβήτη, την άνοια, την στυτική δυσλειτουργία και άλλα παρεμφερή, ο Ψαρράς φαίνεται ότι αντιμετωπίζει και το πρόβλημα των παραισθήσεων.

Γράφει κείμενα που μόνο ο ίδιος καταλαβαίνει το νόημά τους, «αποκρυπτογραφεί» αναρτήσεις από την ιστοσελίδα της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ και στην προσπάθειά του να εξηγήσει το περιεχόμενό τους κάνει πράξη την ρήση «ό,τι του φανεί, του Λωλοστεφανή» και γενικά είναι «στην κοσμάρα του». Τελευταίο «κατόρθωμα» του ευφάνταστου, αλλά πάντοτε γελοιοποιημένου, γηραλέου Ψαρρά αποτελεί η αναφορά και η ανάλογη «ανάλυση» ενός κειμένου που αναρτήθηκε στην ιστοσελίδα της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ με τίτλο «Αρχηγός και αρχηγίσκοι».

Αν και το εξαιρετικό αυτό κείμενο φέρει την υπογραφή «Τ.Ο. Ανατολικής Αττικής», ο Ψαρράς το «χρεώνει» στον υποφαινόμενο, γράφοντας στο τέλος των αηδιών του τα εξής: «Αυτό το κείμενο που φέρει την υπογραφή «Τ.Ο. Ανατολικής Αττικής» είναι κατά πάσα πιθανότητα γραμμένο από τον Γεώργιο Μισιάκα-Μάστορα (ροκάκιας τη μέρα, το βράδυ ταγματάρχης εφόδου) και αποτελεί την πιο σαφή ομολογία για τον ρόλο του Αρχηγού στην οργάνωση αυτή που κατηγορείται ως εγκληματική».

Ξεκινώντας από το τέλος, δυστυχώς για τον Ψαρρά, δεν ζούμε σε κάποια Σοβιετική «δημοκρατία» ώστε να ληφθούν υπόψιν από το δικαστήριο οι «μπούρδες» που ανά τακτά χρονικά διαστήματα «αμολάει» αυτός ο κακομοιριασμένος τύπος. Όπως έγραψα και νωρίτερα, το (εξαιρετικό, επαναλαμβάνω) κείμενο αυτό είναι γραμμένο από τους Συναγωνιστές της Τ.Ο. Ανατολικής Αττικής. Οποιοδήποτε κείμενο γράφω φέρει και την υπογραφή μου. Συν τοις άλλοις, το ύφος και το ήθος των κειμένων μου είναι γνωστά, ανεξαρτήτως του βαθμού συμφωνίας ή διαφωνίας μαζί τους για όποιον τα μελετά. Εις ό,τι αφορά, όμως, τον χαρακτηρισμό «ροκάκιας τη μέρα, το βράδυ ταγματάρχης εφόδου», δεν ήξερα ότι ο Ψαρράς, εκτός από ασχημομούρης, διαθέτει και… μαντικές ικανότητες.

Για να τελειώνουμε με το «νούμερο» αυτό, δεν είμαι «ροκάκιας» και στον Ελληνικό Στρατό, όταν υπηρέτησα, είχα τον βαθμό του Δεκανέα και όχι του «ταγματάρχη». Σίγουρα χρειάστηκε ορισμένες φορές κατά τη διάρκεια της Στρατιωτικής Θητείας μου να είμαι ο εφοδεύων σε κάποιον έλεγχο σκοπιάς, ποτέ όμως δεν ήμουν ο… αφοδεύων σε κάθε έννοια σοβαρότητας. Ο Ψαρράς δεν δύναται να ξέρει στον ελάχιστο βαθμό τι κάνω το πρωί και τι κάνω το βράδυ.

Σίγουρα, όμως, (πρωί, μεσημέρι, βράδυ) δεν προσβάλω την δημοσία αιδώ με την μούρη μου και η φωτογραφία μου δεν τρομάζει τα μικρά παιδάκια για να τρώνε το φαΐ τους... Με τέτοιου είδους άθλια και γελοία γραπτά ο Ψαρράς οφείλει να επισκεφθεί τάχιστα συγκεκριμένο είδος γιατρού για να επιληφθεί το πρόβλημά του. Αυτά και πολύ ασχολήθηκα (και) με αυτό το απερίγραπτο παραλήρημα του… Κουασιμόδου της εγχώριας «αντιφασιστικής» δημοσιογραφίας.

ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΑΣΤΟΡΑΣ